Toen ik een paar weken geleden in de krant las
dat er een beeldententoonstelling zou komen op de Apollolaan nam
ik me gelijk voor om daar naar toe te gaan. De combinatie van
werken van Zadkine, Rodin en andere grootheden met de
architectuur van de fraaiste laan van Amsterdam leek me een
gebeurtenis te worden die ik als liefhebber niet mocht missen.
Afgelopen zondag was het zo ver, niet te warm, beetje gedekte
hemel, mooi weer voor een paar uur wandelen in dat andere deel
van het zuid van Berlage, de buren van de Rivierenbuurt.
Bijna werd er nog roet in het eten gegooid door de blik die ik
vooraf op internet meende te moeten werpen. “Even kijken of het
er wel is,” was m’n motivering want hoewel ik een paar dagen
daarvoor in de krant foto’s had gezien van een reusachtig beeld
van Zadkine dat in een plantsoen werd geplaatst, weet je het in
deze stad maar nooit.
‘Ontmoeting van architectuur en sculptuur’ liet Google me op
vele pagina’s zien. Met dertig werken riep een artikel me toe,
vijfendertig een ander. Dat moest ‘m zijn. Alleen bleek de
officiële opening pas op 16 augustus plaats te vinden.
We besloten toch maar te gaan. Om een voorproefje te nemen.
Liepen hoogstens de kans dat een aantal beelden nog ontbrak of
dat alles was afgedekt maar in dat geval konden we altijd nog
een wandeling door de buurt maken.
Het geluk was met ons. Nadat we een plaatsje voor de auto hadden
gezocht in de Beethovenstraat was een eerste blik op de
Apollolaan voldoende om te zien dat die in een fraaie
kunstboulevard was veranderd. We maakten een mooie wandeling
langs alle objecten die waren geplaatst; niet alleen daar maar
ook op de Minervalaan. Nog zonder naambordjes en toelichtingen
over de bedoelingen van de kunstenaar en de sokkel van het beeld
van Zadkine was scheef gezakt maar dat herstellen ze vast nog
wel.
Vond je het mooi is een vraag die meestal na afloop van zo’n
bezoek wordt gesteld? Een vraag waar ik in dit soort gevallen
nooit goed antwoord op weet te geven. Wat is mooi en is mijn
‘mooi’ maatgevend voor de vraagsteller.
Maar laat ik toch een poging doen. Ik vond het initiatief voor
deze openluchttentoonstelling mooi in de betekenis van prachtig
dat zoiets kan plaatsvinden. En ik vond een aantal stukken mooi
in de betekenis dat ik geboeid werd door het idee van de
kunstenaar en de wijze waarop hij dat had uitgewerkt. Het zijn
wel allemaal mannen als ik me niet vergis.
En wat ik bijzonder mooi vond was de wisselwerking die ontstond
tussen de beelden die normaal al op deze plaats staan en de
sculpturen die op bezoek zijn. Als je ook een bezoek brengt aan
deze tentoonstelling moet je daarom vooral niet vergeten om de
architectuur van de woningen in dat deel van Zuid te bekijken.
Hoe rijk ze versierd zijn met ornamenten en eerlijk houwwerk van
mensen als Hildo Krop en anderen.
Genoeg gepraat, de plaatjes moeten de rest van het werk maar
doen. Niet alle werken die er staan maar een keuze.
Beelden bij de buren. Niet vergeten te bezoeken dus. Kan tot 26
oktober. Je zult er geen spijt van hebben als je het doet.
