De
ring
Irene woonde in de Jekerstraat en Salo haar vriend woonde op kamers net buiten de
Rivierenbuurt. Na enige tijd besloten zij om zich te verloven en werd er voor vrienden 'n
feestje gegeven in ons aller stamlokaal "de Riviera" bar. Dit was al jaren ons
stamlokaal om het zo maar te blijven noemen, evenals het iets latere geopende en daarnaast
gelegen "Romantica". Bea en Haagse Henk zwaaiden daar de scepter,maar de
eigenlijke eigenaar was Pietje Broerse, die o.a. ook de welbekende disco "de Lucky
Star" bezat
We liepen beide bars in en uit en op het eind van de avond betaalde je de rekening.
Alleen.........als je 'n vriendinnetje had gevonden in een andere gelegenheid, betaalde je
pas de volgende dag en dit werd als stamgast geaccepteerd zonder problemen.
Oud boxer Harry Bos was de man aan de deur en altijd in voor 'n geintje, evenals zijn
vervanger en ook oud boxer Jan Schoen.
Nu moet u weten dat Irene ontzettend jaloers was en o wee als Salo eens 'n verkeerde blik
wierp, in haar ogen, naar 'n passerende schoonheid.
Zo wilde het dat zij gezamenlijk T.V. zaten te kijken, op 'n zaterdagavond in januari, bij
Irene thuis in de Jekerstraat en Salo de opmerking maakte, "goh, wat 'n knappe meid
is die Viola van Emmenes", die op dat moment een programma aan het presenteren was.
Als door 'n zwerm bijen gestoken stond Irene op en riep "wat heb jij met die
vrouw"?
Salo haar temperament kennende zei alleen maar "niets", maar daar nam Irene geen
genoegen mee en bleef maar doorhameren dat er wel wat was. Salo nam zijn jas, en riep
"ik ga" en stapte de besneeuwde wereld in, op weg naar, waar anders heen,
"de Riviera" bar. Daar aangekomen vertelde hij het verhaal wat zich had
voorgedaan aan 'n ieder die het maar horen wilde in de bar en dat waren er nog al wat.
Na enige tijd ging Salo naar "de Romantica" bar daarnaast om nogmaals aan
anderen het verhaal te vertellen.
Misschien na 20 minuten stapte Irene "de Rivierabar" binnen waar iedereen nog
zat te gniffelen over het voorval.
Even later klonk de stem van Harry Bos luid door het etablisement, "telefoon voor
Salo" !! Iedereen wist waar Salo was, behalve Ireentje, die dan ook meteen opstond en
riep "Salo is er niet, maar ik neem wel aan"
Na 'n hallo, klonk er aan de andere kant 'n vrouwe stem die zei, "ik moet Salo
spreken"
"En met wie spreek ik dan, Salo is er niet, maar ik ben zijn verloofde"
U spreekt met (u raad het al) Viola van Emmenes en ik moet Salo dringend spreken. Iedereen
luisterde uiteraard mee en wij konden met moeite ons lachen inhouden.
Na enige tijd werd het gesprek afgebroken en of het afgesproken was, (was het ook) daar
stapt Salo binnen. Ten overstaan van iedereen werd de conversatie luid gevoerd, "ZIE
JE WEL DAT IK GELIJK HAD" je hebt wat met dat mens, ze belde net op en vroeg naar
jou!!!! Salo zich van de domme houdend en ondertussen naar buiten lopend "waar heb je
het over"? "Je weet verdomd goed wat ik bedoel", achter Salo aan ook naar
buiten lopend. Daar werden op het kruispunt voor de bar over en weer verwijten gemaakt,
tot op het moment dat Ireentje haar ring van haar vinger haalde en onder de woorden
"en dit mag je ook houden", in de sneeuw smeet.
Iedereen die naar buiten was gelopen, om dit in onze ogen humoristische voorval te volgen,
zag wat er gebeurde, maar niemand wist waar de ring terecht was gekomen.
Met zeker 10 man is er naar de ring in de sneeuw gezocht tot dat eindelijk iemand 'm vond.
Uiteindelijk hebben we Irene verteld hoe de vork in de steel zat, wie er werkelijk gebeld
had en was de vrede tussen de twee weer hersteld.
Nu, jaren later als er oude herinneringen, met vrienden van toen, worden opgehaald, moeten
we er nog hartelijk om lachen.
Helaas is Irene korte tijd geleden overleden, maar haar nagedachtenis dwaalt nog steeds in
ons.
Irene rust zacht.
Max.C.van.der.Glas.
|