Wie kent ze nog?
Vandaag eten wij rodekool en meteen schoot mij
het liedje te binnen wat mijn moeder altijd zong als we thuis rodekool aten
Rodekool met krenten,
kost maar zeven centen,
zeven centen is niet duur,
oh wat zijn die krenten zuur.
Zo zijn er nog vele liedjes uit de "oude
doos" die in de vergetelheid zijn geraakt, evenals de oude teksten, die onze moeders
tijdens het schoonmaken of andere huishoudelijke arbeid zongen en waarvan de meesten
smartlappen van de eerste orde waren, zoals, "Ach vader lief, toe drink niet
meer", over soldaten uit de eerste wereldoorlog die niet terugkeerden naar hun
geliefden, of het ongelukkige jongetje met het manke been, die hij had overgehouden aan
het tramongeluk dat hem was overkomen, enz, enz.
De meeste kinderen vonden het verschrikkelijk als hun moeder deze liederen, lees
smartlappen, met overtuiging en uit volle borst zongen. Het ergste vonden wij, mijn broer
en ik, niet als ze zong, maar als ze de monoloog nadeed van "de metselaar die zijn
ruggegraat gebroken had". Deze onfortuinlijke man werd ooit eens, gezeten op 'n
handkar, door de straten gereden en riep dan met luiderstem, telkens weer, "Ik ben 'n
ongelukkige metselaaaaaar,die zijn ruggegraat gebrooooooooken heeft, ik heb altijd hard
gewerkt en nooit 'n dag overgeslaaaaaaaaagen" Mijn broer en ik blerden er dan zo hard
mogelijk doorheen om haar maar te laten ophouden.
Zo ook de vele liedjes die werden gezongen tijdens het spelen op straat o.a. tijdens het
hinkelen, tollen, bikkelen, maar bovenal tijdens het touwtjespringen. Hiervan zijn mij van
een, de eerste twee regels bijgebleven.
Anna met de bochel kwam ik tegen.
De rest van deze onvolprezen tekst is mij
ontschoten, helaas.
Wie ze nog weet, of andere teksten, verzoek ik mij te mailen met de tekst. yoel86@012.net.il
Uiteraard werden er ook op verjaardagen en andere familie bijeenkomsten diverse liederen
ten gehore gebracht door de diverse tantes en ooms, meestal als de kinderen al in bed
lagen en de nodige "neuten" of "pikketanussies" naar binnen gewerkt
waren. Zo boekte mijn tante Riek iedere keer weer succes met het lied van Ferdinand, die
zijn handen niet kon thuis houden en zijn handen maar in haar handen moest laten rusten.
Meestal werden de refreinen dan door de aanwezigen uit volle borst meegezongen.
Wat te denken van de vele liedjes uit de diverse revues, die b.v. in Carre, het Tip-Top
theater, het Panopticum, Flora en in het Rembrandtpleintheater ten gehore werden gebracht,
die gretig aftrek vonden bij het grote publiek en door iedereen gezongen werden.
Ook de vele straatmuzikanten hadden hun eigen reportoir en de teksten kende op den duur,
iedereen uit z'n hoofd en werden dus trouw meegezongen of geneuried.
De orgelman die samen met zijn "manser" (diegene die met het centenbakkie liep)
door de straten ging en vaak geholpen moest worden als zij het draaiorgel niet tegen en
over de vele bruggen kregen. Zingen en dansen daarbij waren geen uitzondering.
Ja, het waren voor en ook kort na de 2e wereldoorlog slechte tijden, maar gezongen werd er
in ieder geval wel, al was het maar om het leed en de armoede te vergeten.
Max.C.van.der.Glas.
Volledige tekst van "Anna met de
bochel"
1.2.3.4.5.6.7,
Anna met de bochel kwam ik tegen ,
Op het glazen bruggetjes.
Ze keek in de kast.
Hoelaat of het was .
Tien uren wie zegt dat kleinduimpje.
Wat doe je daar, steentjes zoeken.
Wat doe je met die steentjes.
Huisje bouwen .
Doe je met die huisjes.
Kippetje inzetten.
Wat doen de kippetjes, eitjes leggen.
Wat doe je met de eitjes, opeten.
Wat doe je met de doppen, weggooien.
Op verzoek van Max heeft Dirk Buitenhuis
gereageerd en de gehele tekst ingezonden. (red.)
|