|
Eva
Schloss en de Deurloostraat 68
Mijn naam
is Jan Rosenbaum en ik woonde vanaf
mijn geboorte in 1945
tot 1961 in de Deurloostraat op nummer 68, tegenover de hoek met de
Volkerakstraat. Ik woon inmiddels
voor mijn werk sinds een kwart eeuw in Hamburg, maar
de Deurloostraat laat me nooit los, daar moet ik zo
nu en dan even doorheen lopen.
Ben net voor het eerst in het gastenboek gaan neuzen, en las
Pauline Wesselinks bericht (2006)
over de opening van de tentoonstelling schilderijen van
Heinz en Erich Geiringer in het
verzetsmuseum.
Daarover wil ik
graag iets vertellen, want dat was voor mij een
adembenemende ervaring.
In maart 2007 was ik weer eens in Amsterdam, en omdat ik het
verzetsmuseum in zijn nieuwe gedaante nog niet had gezien,
ging ik daarheen, om meteen meegesleept te worden door de
schilderijen van Heinz en Erich Geiringer, een vader met
zijn zoon, die in de onderduik zijn gaan schilderen. Ze zijn
allebei in Auschwitz omgekomen.
Fritzi en Eva, moeder en dochter uit dat gezin, hebben
Auschwitz overleefd, en hebben na de oorlog de schilderijen
gevonden op het onderduikadres van
hun echtgenoot en broer.
Tussen de tentoongestelde schilderijen waren ook
biografische gegevens over het gezin Geiringer te lezen.
Nadat de Russen Auschwitz hadden bevrijd, keerden moeder en
dochter via Odessa en Marseille naar
Amsterdam terug. In 1945 was Eva 16 jaar oud en liet zich
inschrijven op het Amsterdams Lyceum.
Het inschrijvingsformulier voor die school was
tentoongesteld en daarop had Eva als haar huisadres
ingevuld: Deurloostraat 68.
Ik kreeg kippevel, dat was mijn adres,
daar hadden wij gewoond
!
Mijn moeder
Rosi Rosenbaum, en ik als baby in de periode dat
Eva en Fritzi Schloss bij ons in woonden
familiefoto: Jan Rosenbaum
In de boekwinkel van het museum was een boek te koop:
Herinneringen van een Joods meisje
van Eva Schloss.
Onmiddellijk gekocht en vertrokken naar een ver verleden.
13 juni 1945 kwamen Fritzi en Eva in Amsterdam aan, ze
wisten niet waarheen ze konden gaan, want niemand was er
meer. Ze herinnerden zich Martin
Rosenbaum, van wie ze hoopten dat die niet
gedeporteerd was omdat hij met een niet-joodse vrouw
getrouwd was. Ze belden aan op nummer
68, mijn vader deed open en kon zijn ogen niet
geloven.
Mijn moeder, Rosi Rosenbaum, lag op dat moment nog in het
ziekenhuis omdat ze 3 dagen tevoren een baby, mij dus, ter
wereld had gebracht. Fritzi en Eva
hebben toen een paar weken bij ons ingewoond
en mijn moeder
geholpen met het verzorgen van Jantje, een ontluikend
stukje nieuw leven na de hel.
Op één van die dagen werd er gebeld, en stond Otto Frank
voor de deur. Hij had op de lijst van
overlevenden gezien, dat Fritzi en Eva Geiringer hadden
overleefd, en kwam vragen of zij iets wisten over zijn
dochters. Enkele jaren later trouwden
Otto en Fritzi en gingen in Basel wonen.
Eva deed eindexamen aan het Amsterdams Lyceum, trouwde met
Zvi Schloss, en ging met hem in Londen wonen.
Via het museum kreeg ik het e-mailadres van Eva in Londen,
na 62 jaar kreeg zij een e-mail van de baby van toen.
Op 11 mei 2007 ben ik met mijn vrouw Miriam naar
Londen gevlogen om haar en haar man Zvi te ontmoeten. Op het
perron kwam Eva meteen recht op me af, herkende me met de
woorden: "jongen, wat lijk je op je moeder!"
Die 11de mei was ze ook nog jarig, en
volgend jaar
wordt zij hopelijk 80.
We hebben regelmatig contact, "Jantje" noemt ze me.
Vóór de
oorlog woonden mijn ouders , evenals de Geiringers en
Franks, ook op het Merwedeplein, zoals zoveel Joodse
immigranten, men kende elkaar. En
zoals in zoveel Joodse gezinnen na de oorlog: er werd
nergens over gepraat.
Ik weet zo goed als niets over het leven van mijn
ouders in die jaren. Ik heb pas na
het overlijden van mijn moeder in 1968 -uit nagelaten
documenten- begrepen, dat zij in 1941 officieel Joods is
geworden.
Zelfs dat werd me niet verteld . . . .
Jan Rosenbaum
26 november 2008
jan@janrosenbaum.de
Reactie van Eva Geiringer Schloss
I was so surprised when I got a
letter from Jantje. I remember coming back from Auschwitz
and finding a welcoming home at his father's place . But
most of all I remember that wonderful little new life , that
soft sweet baby, after all the destruction I had witnessed.
We spend some weeks with the Rosenbaum's before we were able
to get back to our old apartment on the Merwedeplein. Otto
Frank who came frequently to our home , gave me his Leica
and encouraged me to become a photographer, which I did. I
took many photos of Jantje and had kept the photos till
recently when we moved to a small apartment and I had to
throw away a lot of things. Later when I visited the
Rosenbaum's in Hamburg, There it was the picture I had taken
about 58 years ago.
Martin Rosenbaum (Jantje's father ) was my father's best
friend in Amsterdam, I have very fond memories of Jantjes
parents and though I don't see Jantje very often I feel very
close to him , like family.
Eva Geiringer Schloss
TIP:
Lees ook de ingezonden
bijdrage van Eva met 21 foto's uit haar familiealbum >>
Relevante links n.a.v. deze
bijdrage:
|
