Ingezonden bijdrage van Paul Mulder

Terug naar de vorige pagina <<

 

index ingezonden

Nederland

Pagina van Paul Mulder

Sinds september 2008 heeft hij onze website ontdekt en heeft sindsdien 15 reacties in het gastenboek achtergelaten. Genoeg om ze allemaal eens samen te vatten want ze zeggen inmiddels veel over zijn persoon en verleden. Hij is in 1935 geboren en opgegroeid in de Alblasstraat en heeft de oorlog als jong kind meegemaakt en zat op de Zuiderschool, kortom een pracht aan belevenissen in . . . . (red.)

REACTIES VAN EEN TROUWE LEZER

Eenmaal waren mijn broers en ik in het laatste oorlogsjaar naar de gaarkeuken geweest, in de 1e v.d.Helststraat. Bij de teruggang naar huis, net over het Amstelkanaal, vonden wij bij een boomstronk een boterham met haring. Het was onbegrijpelijk voor die tijd. Wij aten hem niet op, maar vraten hem op. Thuis gekomen, stond er een pan magere soep op de noodkachel. In een huis met tien personen was dat natuurlijk niets. Iemand stootte het pannetje van de kachel en de soep viel op de grond. Mijn vader pakte een lepel en schraapte de soep van de grond in de pan. De soep smaakte voor die tijd lekker.


Mijn vader, die vroeg op moest staan, om aan de overkant van het IJ te werken bij de vroegere NDSM, zag nog fietsende over het Damrak, hoe gewapende SS-ers op de treeplank staande van de trams die Joden vervoerde, de mensen die te dicht bij de tram fietsten wegtrapten met hun gelaarsde poten.


Wanneer je naar de stadionbuurt wilde vanuit de Alblasstraat, dan ging je op de fiets in de jaren na de oorlog, via het Westerscheldeplein, langs de garage Sieberg, Irenepark en Beatrixpark, Wielingenstraat over de Bailybrug naar die toen al zo mooie Diepenbrockstraat. Tegenover die bailybrug stond en staat een groot gebouw, waarin na de oorlog NSB,ers waren geinterneerd. Over de Stadionweg kwam je langs het sportterrein rechtsaf op de Marathonweg, waar zich een Jac. Hermans winkel bevond. De mooiste herinnering is toch wel het vuurwerk, dat werd afgestoken waar zich nu de goudkust bevindt. Het vuurwerk vond plaats, ik dacht 1945,1946 en 1947 t.g.v de verjaardag van Koningin Wilhelmina eind augustus.


Het verhaal van Hans Krijl kan ik mij heel goed voor de geest halen. Van 1940 tot 1949 zat ik op de Zuiderschool in de Geulstraat. Net om de hoek tegenover de Amsterdamse grafische school zat de kweekschool en daar stonden altijd Duitse soldaten voor. Deze soldaten waren goedgeefs, maar een vriendje van mij kreeg thuis ook genadig op z'n donder, vanwege de soldateninkomsten met z'n kijkdoos.


Ja , die balletschool in de Zomerdijkstraat, waar ook Jan Wolkers in woonde, was voor ons twaalf, dertienjarige jongens zeer interessant. Die school was op de begane grond. De achterkant was aan de Uiterwaardenstraat. Als wij uit de Alblasstraat naar school gingen op het Borssenburgerplein kwamen wij er langs en gingen op fietsen staan om door de witgekalkte ramen met eventuele kale plekjes in de kalk naar binnen te turen. Het was opwindend, want je zag balletdanseressen met blote benen.


Die meneer Heil, die Don Carlos speelde woonde schuin tegenover ons in de Griftstraat. Wij woonden in de Alblasstraat. Nooit geweten dat hij dit was. Tijdens de oorlog liepen mij broer en ik over de zuidelijke wandelweg en zagen dat er houtkappers aan de gang waren geweest. Mijn broer zei, zullen we een stammetje meenemen voor de kachel. Zo gezegd zo gedaan. Het stammetje was ca. 2 mtr. lang en dertig a veertig cm. dik. Wij rolden het voort met een dikke tak. In de Alblasstraat aangekomen moesten wij het naar boven zien te krijgen. Dit was behoorlijk zwaar, waarbij iedereen in de familie mee hielp. Het mooiste was, dat in de lente aan de stamm takjes met blaadjes kwamen.


Beste Ceesie, Ja zo noemde ik en velen met mij jou in de Alblasstraat. Wat hebben wij daar toch heerlijk gespeeld o.a. met Jantje Groenewoud. Ik zie nog wel eens meer Alblasstraters op deze site. Groetjes van Paul Mulder


Vanuit de oorlogsjaren kan ik mij herinneren, dat in de Alblasstraat de moffen hadden verordonneerd dat de mensen niet voor de ramen mochten kijken en de ramen gesloten moesten houden. Gisterenavond bij het bekijken van het bevrijdingsconcert op de tv. was voor de mensen die in de buurt wonen, hetzelfde van kracht. Een gotspe?


Tijdens de laatste oorlogsjaren, stonden er op de hoek van de Sarphatistraat en de Ceintuurbaan Zwart handelaren in bonkaarten etc. Mijn vader, die een baard droeg i.v.m . eczeem liep door die straat toen er een opstootje was met landwachters. Tegen een van die landwachters zei mijn vader, vuile landverraaier, waarop hij een vuistslag in z'n gezicht kreeg. Tevens kreeg hij een schop onder z.n kont. Zijn gebit was gebroken. Een week daarop volgend liep mijn vader door de van Woustraat, Een motor met zijspan van de moffen kwam hem achterop met een hoge ome met strepen in de zijspan. De motor passeerde mijn vader en tegelijk keek de hoge ome achterom naar mijn vader, het was de vuile landwachter die mijn vader een vuistslag en schop had verkocht. Mijn vader vloog naar huis en schoor direct zijn baard af, zo was de bange situatie in de Rivierenbuurt tijdens de oorlog.


Vandaag 64 jaar geleden werd de Wieringermeer onder water gezet, door de moffen. Ik ben een man van 73 jaar. Toen de oorlog werd beëindigd was ik 9 jaar. Tijdens de onderwaterzetting moest ik vluchten naar Wieringen. Ik was vanuit de Rivierenbuurt door de Waalkerk uitgezonden naar de boeren. Nog altijd droom ik van de moffen, dat er weer gevochten wordt. In de rivierenbuurt heb ik het nodige gezien van razzia,s en aanhoudingen door landwachters. Uit de Lekstraat werden Joden weggevoerd met het geweer in de aanslag. Dat zie je dan als kind. De rivierenbuurt is een buurt die zwaar heeft geleden onder het moffendom. Op de ringdijk stonden grote zoeklichten en ieder nacht was het raak met schieten op de Tommy's,. Ik meen dat het de Roerstraat was, waar een hele gevel zwaar beschadigd was. Kinderen van vandaag de dag maken ander dingen mee, maar ik hoop dat zij nooit een oorlog mee maken.


Beste mensen, Wie kent nog het woord "germex".in de oorlogsdagen had Jac Hermans in de Uiterwaardenstraat een product te koop germex. Het moest de smaak van pinda,s hebben. Na lange wachtrijen, eindelijk germex, het smaakte heerlijk. Na de oorlog had Hermans nog eens een keer germex om nog eens te laten proeven. U raadt het al, het was smerig. De mens was al weer op smaak na al die suikerbieten en aardappelschillensoep.


Dit is tegenwoordig de mentaliteit, breek maar af en zet er maar een nieuw voor in de plaats. Er wordt met miljoenen gesmeten. Vandaag de dag mag je ook niet nostalgisch zijn, want dat zal volgens de deelraad wel een ziekte zijn. Met het Amstelparkbad ben ik opgegroeid, wanneer je 's morgens voor negen uur aanwezig was, hoefde je maar een dubbeltje te betalen, zeer welkom in een kinderrijk gezin. LAAT STAAN dat bad er zijn urgentere zaken.


Juist met deze achter liggende feestdagen, gaan mijn gedachten terug naar de Waalkerk. Vanaf mijn geboorte in 1935 tot 1958 kwam ik in deze kerk, onder voorganger Dr.P.G.Kunst. Eenmaal op een zondag middag preekte hij. Tegenover de preekstoel hing een klok,waarop de voorgangers konden zien hoe laat het was. De klok tijdens zijn dienst stond stil, maar dat wist hij niet. Dus hij preekte en preekte. De mensen werden ongedurig. Toen hoorde de dominee ineens de torenklok halfzeven slaan, binnen een mum van tijd was de preek afgelopen.


In het Swalmstraatje werd er ook wel eens met de bal gegooid. Eenmaal kwam het balletje hoog op het dak terecht van het blok van Het Oosten, drie verdiepingen hoog. Mijn grote broer van een jaar of 17, 18 jaar vond het zonde. Hij klom op het kleine huisje van de Fietsenstalling en klom als een kat langs regenpijpen en waranda's omhoog en kwam zo op het dak van het grote blok huizen. De Swalmstraat stond vol met mensen te kijken hoe hij dit fikste. Ik ben er na 60 jaar altijd nog van onder de indruk.


Beste redactie, gefeliciteerd met uw website. Sinds 1963 woon ik in Purmerend, daarvoor van 1935 tot 1961 in de Alblasstraat. Het was een heerlijk buurt en vandaar dat ik regelmatig op Uw site beland. Tussen de Alblasstraat en de Bernissestraat is een klein straatje en dat heet de Swalmstraat. In mijn jeugd werd daar geregeld gevoetbald, soms niet ten gerieve van de buren. Eenmaal is er zelfs een radio-uitzending over geweest, ik meen eind jaren veertig , dit zal vandaag de dag wel niet meer gebeuren


Persoonlijk heb ik als bewoner van de Alblasstraat 27 II van 1935 tot 1961 nooit last gehad van de muur. Ik heb altijd heerlijk gespeeld met jongens van de RK.kant. Ik was smoorverliefd op de meisjes van de Groot. Er werd ook altijd gespeeld met iedereen, protestant ok rk. Heerlijk was de Rivierenbuurt

Paul Mulder - november 2009
p
aulmu (ad) live.nl

omhoog

Terug naar de vorige pagina <<