|
IJSPRET OP DE
AMSTELKADE 1956
In die winter
werd ik 8 jaar en zag voor het eerst ijs op het water van de
Amstelkade. Eerst was het natuurlijk nog te dun, maar al
gauw begonnen kinderen het ijs te testen door er stenen op
te gooien en waren het de jongens die probeerden of ze al op
het ijs konden staan. Vanuit onze erker tegenover de Oude
RAI sloegen wij de moedige pogingen gade en zochten we onze
schaatsen op.
Deze lagen boven
in de kast in oude kranten en zorgvuldig de vorige winter
met zuurvrije vaseline ingesmeerd. We inspecteerden of de
gele banden nog stevig waren.
Voor mijn verjaardag, 13 januari, had ik van mijn peettante
“dubbele ijzertjes” gekregen om het schaatsen te leren.
Daarbij had ze een muts, wanten en een sjaal gebreid van
witte wol. Ik voelde me een echte ijsprinses. Samen met mijn
broers en zusjes speelden we op het ijs en schoof ik achter
de keukenstoel op mijn ijzertjes. Het was moeilijker dan ik
had gedacht. Het zwaaien en zwieren van de anderen zag er zo
gemakkelijk uit.
Als je onder de Scheldebrug doorschaatste kwam je op “de
kom” bij de Apollohal, waar nog meer kinderen waren en het
ijs ook beter. Ik durfde dat niet, omdat mijn moeder dat ten
strengste had verboden. Er waren daar twee kinderen door het
ijs gezakt . . . .
Op de foto's;
mijn vader Gerard Boers, in vol kostuum (!) met mijn
broers en zusjes schaatsen en mijn broer Marc die het
ijs sneeuwvrij houdt.
|
In mijn
herinnering duurde die ijspret heel lang, maar op een kwade
dag hoorden we de boten van de vuilnisman weer. Met een
grote ijsbreker voorop kwamen ze ons mooie ijs verprutsen.
Het was nog niet zo makkelijk, want het ijs had een
behoorlijke dikte en als de boot dan over het ijs gleed
zakte hij er met een klap doorheen en zag je voor de boot
scheuren ontstaan, die dan de ijsschotsen vormden. Dat werd
nadat de boot geweest was weer een heel ander spelletje:
schotsen springen, maar daar heb ik me nooit aan gewaagd.
Ik weet wel dat mijn moeder dan voor het raam stond en met
haar trouwring op het raam tikte ten teken dat de jongens
van het ijs moesten gaan. |
.jpg) |
Aan het eind van de wintertijd hebben we moeten wachten tot
1963 toen de Amstelkade weer beschaatsbaar werd. In de
tussenliggende jaren oefende ik de schaatskunst op de in
1961 geopende Jaap Edenbaan in de Watergraafsmeer.
Anne-Marie Genet-Boers - 2
februari 2010
amboers
(ad) hetnet.nl
Terug naar de vorige pagina << |
.jpg)
.jpg)