Ingezonden bijdrage van Abel van Aalst

Terug naar de vorige pagina <<

 

index ingezonden

Nederland

Pagina van Abel van Aalst

E-mail: vanaalst@wxs.nl

Geboren 1946, ouderlijk huis Gaaspstraat 53 te Amsterdam en jarenlang mogen opgroeien in een hele grote cirkel rondom mijn ouderlijk huis)

Vroeger ......
Om even na te denken en bij stil te staan ......

Terugblik naar vroeger:

Vroeger,  ja vroeger ...... dit is voor iedereen, die voor 1980 geboren is. Als je na 1980 geboren bent, dan heeft het weinig tot niets met jou te maken.
De kinderen van tegenwoordig worden in de watten gelegd.
Ben jij als kind opgegroeid in de 50er, 60er of 70er jaren, dan is het - terugkijkend - onvoorstelbaar dat je zo lang hebt kunnen overleven!

Als kind zaten we in de auto zonder gordel en zonder airbags.
Onze bedjes waren beschilderd in prachtige kleuren met verf vol lood en cadnium.
De medicijnflesjes uit de apotheek konden we zonder probleem openmaken, gelijk een fles met bleekmiddel.

Deuren en ramen bedreigden continu onze vingertjes en op de fiets droegen we geen helm.
We dronken water middels de mond uit de kraan in plaats van uit een fles.

We bouwden zeepkisten en kwamen er pas - op de eerste rit heuvelafwaarts - achter dat we geen rem hadden.
Na enige ongelukken konden we daar prima mee omgaan.

'Morgens gingen we naar buiten om te spelen. De hele dag bleven we buitenspelen tot de straatlantaarns aangingen.
Het teken om naar huis te gaan. Niemand wist waar we waren en we hadden geen mobiele telefoons mee.

Wij sneden ons, schaafden onze knieën, gaten in onze koppen, braken onze botten en tanden en niemand werd er voor aangeklaagd. Het waren GEWOON ongelukken en de enige schuldigen waren wij zelf.

We hadden vechtpartijen en sloegen elkaar soms een blauw oog. Daar moesten en wilden we mee leven.
Onze ouders, volwassenen interesseerden zich hier niet voor.

We aten koekjes, brood met dik boter, dronken Cola en werden evengoed niet vadsig.
We dronken met vrienden uit een en dezelfde fles en niemand kreeg er iets van.
We hadden (GZD) geen Playstation Nintendo, X-box, videogames, 77 televisiezenders, video's, surround sound, een eigen televisie, eigen PC en internet chatrooms.
Wat wij wel hadden waren VRIENDJES.
We gingen soms gewoon bij een vriendje naar binnen zonder aan te bellen. En dat zonder vantevoren af te spreken en zonder dat onze ouders het wisten. Niemand bracht ons of haalde ons op. Het was gewoon.

Hoe was dat toentertijd eigenlijk mogelijk ???
We bedachten zelf spelletjes met stokken en pijltjes met een spijkertje erin.
We aten wormen en die leefden niet voor altijd in onze magen verder.
Met voetballen op straat mocht je alleen meedoen als je goed genoeg was.
Als je niet goed genoeg was moest je met de teleurstelling leren omgaan.

Sommige kinderen waren niet zo goed op school. Ze haalden onvoldoendes en bleven zitten.
Dit leidde toen niet tot emotionele ouderavonden of zelfs tot veranderde prestatienormen.

Soms hadden onze daden consequenties. Je accepteerde dit als vanzelfsprekende en niemand kon zich hier voor verstoppen.
Als iemand iets gedaan had wat niet mocht en je dus op het politiebureau terecht kwam, dan was het normaal dat je ouders het volstrekt eens waren met de dienders. STEL JE VOOR!

ONZE generatie heeft vele probleemoplossers, uitvinders en zakenmensen voortgebracht, die bereid waren risico's te nemen.
Wij hadden VRIJHEID, we VERZAAKTEN, we hadden SUCCES en namen VERANTWOORDING.
Met al deze zaken konden we zeer goed omgaan.
Bij die generatie hoor ook jij! Wees heel erg blij dat je er toen bij was!

Het vorenstaande is niet bedoeld als lollig, maar berust louter op de waarheid.

Wat doen we tegenwoordig toch moeilijk! Of niet soms?

Abel van Aalst, 13 oktober 2004.


Rectificatie:

Per abuis is eerder op deze pagina vermeld dat bovenstaand verhaal van de hand van Paul Mak is. De heer van Aalst is echter de enige echte auteur. Onze oprechte excuses hiervoor. (red.)

Omhoog

Terug naar de vorige pagina <<