Ingezonden bijdrage van Annegreet Schoorel . . . .

Terug naar de vorige pagina <<

 

index ingezonden

nederland.jpg (1028 bytes)

Pagina van Annegreet Schoorel

e-mail: amschoorel@hotmail.com

"MIJN HART GAAT SNELLER KLOPPEN"
 
Door schoolbank.nl ben ik geattendeerd op deze site en mijn nieuwsgierigheid werd meteen gewekt.
Wat een ongelofelijk mooi idee om deze site op te zetten. Er komen veel herinneringen bij mij op, aangezien ik de eerste 21 jaar van mijn leven op de Pres. Kennedylaan (vroeger Rivierenlaan), hoek Kribbestraat gewoond heb, pal tegenover De Mirandabad. Het geluid van tramlijn 25 kan ik nog zo oproepen bij mezelf.
 
Ik ben van 1949. Ik heb 1 jaar op de Montessorischool (nu Anne Frankschool) in de Nierstraat gezeten, vervolgens 1 jaar op de Kiekeren in de Uiterwaardestraat en daarna op de Prof. Dr. G. van der Leeuwschool, naast De Mirandabad. In het schoolkwartier (pauze in schooltijd) hingen enkele sportievelingen, aan de rekken, waar buiten schooltijd en vakanties vaak rijen mensen tussen stonden om een kaartje te bemachtigen voor het zwemmen in De Mirandabad. Ik heb heel wat rondjes gedraaid met mijn jas tussen mijn knie aan die rekken.
 
Alhoewel ik niet echt een zwemfanaat ben en was, heb ik toch vele mooie herinneringen aan het zwemmen in De Mirandabad met het zonneveld daarachter, waar we lekker konden zonnen, maar vooral konden spelen, ballen en onze sportieve kunstjes konden vertonen (handstandjes, koprollen, bokje springen etc.). In het begin kon ik van ons huis in badpak overlopen naar het zwembad over een soort zandvlakte. Dat werd later de weg naar het Europaplein, waar de Nieuwe Rai tot stand kwam. Dat betekende voor ons kinderen minder speelgelegenheid. Het leuke speelveldje werd een echt plantsoen met een mooi grasveld, waar we niet op mochten spelen, maar waar we ons niets tot weinig van aantrokken. Als “de kip” (politie) er aan kwam, vlogen we als de drommel weg en vervolgens gingen we gewoon weer door met ons spel.
Ook gaan mijn gedachten uit naar de opening van de Utrechtse brug. We stonden met vlaggetjes langs de weg voor zover ik me dat nog kan herinneren.
 
Vanuit onze maisonnette keek ik uit op de Amstel, waarlangs ik vele wandelingen heb gemaakt met mijn oudere zuster tot halfweg Kalfje, om daar dan ons te laven aan een heerlijk flesje chocomel met rietje en steevast keek ik met 1 oog in het flesje om te controleren of het echt al op was.
Aan de andere kant keek ik op het kerkje van Amstelveen, totdat er van die witgrijzige flats werden gebouwd.
 
Vanuit school gingen we naar de Boeren Wetering. Ergens daar in de buurt hadden we volkstuintjes waar we elke woensdag naartoe fietsten om te leren aardappels te poten en van alles en nog wat te zaaien en te oogsten.
Op de Boeren Wetering werd natuurlijk ook heel veel geschaatst in die ijzige winters van vroeger. Ook werd er vlakbij school, achter het zwembad een landje opgespoten, zodat we daar konden leren schaatsen.
 
Aan de deur kwam de bakker, de melkboer, de visboer (die man kan ik nog zo uittekenen in z’n blauwe overall en enorme grote vishanden met grijzige wollen halve handschoenen). De scharensliep, de voddenboer etc.
Zeker niet te vergeten “ome Toon”, de ijscoman. Vanaf ongeveer april/mei kwam hij elke avond door de straten met z’n karretje van “de Sierkan”. Voor 5 cent een waterijsje en voor 10 cent, een vanille ijsje op een stokje.
 
Op de hoek van de Rijnstraat en de Rivierenlaan was kruidenier “Vreugdehil”. Daar heb ik heel wat pondjes suiker, keukenzout, bloem en kruiderijen moeten halen, maar ook heerlijke zwart op wit en dropveters. Op de toonbank stond zo’n glazen bol met gekleurde toverballen.
Daarnaast in de Rijnstraat bakker Vonk en zeker om nooit te vergeten, boekhandel “Herman Gorter”, waar ik bij de heer Koejemans heel veel stripboeken en meisjesboeken geleend heb. Hij wist altijd precies wat je wilde hebben en haalde uit de bibliotheek een stapeltje boeken waar je uit kon kiezen.
 
Verderop was banketbakkerij Penterman (volgens mij waren dat de ouders van de beroemde zwemster Henny Penterman).
Schuin tegenover de boekhandel was “Aristo”, een kunstnijverheidwinkeltje, waar je je hart kon ophalen aan artistieke sieraden, vooral oorbellen, die toen erg in de mode waren (ik heb ze altijd bewaard en soms draag ik ze zelfs nog).
En dan de RK kerk “Thomas van Aquino”, waar ik met mijn katholiek opgevoede moeder vele missen heb meegemaakt, vooral op hoogtijdagen.
 
Ik herinner me de fietsenstalling in de Hunzestraat. Daar stalden we onze fietsen, tevens konden we ze daar laten repareren en in de winter haalden we daar petroleum voor de “Aladin” (een lichtgroen oliekacheltje).
 
In de Rijnstraat, vlakbij het Victorieplein, gaan mijn gedachten uit naar de nachtwinkel. Een kleine vrouw met bril en zwarte krulletjes en een lange man stonden daar achter de toonbank. Op zaterdagavond, na de bioscoop of gewoon, omdat we zin hadden in iets pittigs, liepen we naar de nachtwinkel voor een heerlijke warme kroket.
 
Ja, en Jan Wolkers. Hij woonde op de Zomerdijkstraat. Zijn oudste zoons zaten bij mij op school en in de buurtwinkels kwam ik hem regelmatig tegen.
Op de hoek van de Hunzestraat tegenover de Maranathakerk zat groenteman Bezemer. De oudste dochter “Greetje” kwam regelmatig groente en fruit bij ons thuis brengen.
 
Deze herinneringen komen bij mij op als ik aan mijn Rivierenbuurt denk. Ik zal regelmatig deze site bezoeken, want mijn hart gaat sneller kloppen, als ik de teksten lees en de foto’s zie van vroeger.
Ik woon al vanaf mijn 21ste in ’t Gooi, maar het blijft altijd heerlijk om even in de Rivierenbuurt te vertoeven.

Annegreet Schoorel - 13 december 2004 / herzien 19 april 2004

omhoog

Terug naar de vorige pagina <<