291 - Maggi of Knorr ?

 

Ik was ongeveer elf jaren oud toen moeder me vroeg om een boodschap te doen. Boodschappen doen was als een regel het kopen van brood of melk. Vandaag was het een andere taak, een taak die ik nooit eerder had gedaan.

Het was een beetje ver uit de buurt. Wij woonden toen in de Diamantbuurt later te verhuizen naar de Trompenburg straat. Ik moest naar de Waalstraat lopen om een kruidenier te bezoeken die aromatische smaakverstekersflesjes bijvulde. Het was in die tijd mogelijk om flesje te vullen met onder andere Maggi of Knorr. Men kon zelfs olie uit een bulk voorraad bijvullen. Sommige merken van geur, eau de cologne, konden bijgevuld worden.
Een baantje dat ik beslist wel aankon ondanks mijn jonge leeftijd. Na een twintig minuten lange wandeling, kwam ik in de Waalstraat aan waar de kruidenier gevestigd was die flesje bijvulde.
Er waren niet veel. Volgens mij leek de zaak veel op een normale kruidenier. Ik kon niet begrijpen waarom ik zo ver weg moest lopen. Moeder vertelde dat deze kruidenier de enige winkel was die nog navulling deed.
De winkelbediende bekeek me even en vroeg wat ik wou hebben. Vertelde hem dat ik het flesje bijgevuld wilde hebben. Hij nam het flesje van me aan en bekeek het aandachtig. De winkelbediende schudde zijn hoofd van nee. Verbaasd keek ik hem aan wat het probleem zou kunnen zijn. Hij zei: "Ik kan dit flesje niet vullen”. Waarom niet? niet begrijpend wat hij bedoelde. De kruidenier ging verder, “Het product dat ik verkoop is 'Knorr’ het is niet toegestaan om een 'Knorr' product in een 'Maggie' flesje te vullen". De klerk gaf me het flesje terug. Ik verliet de winkel in een neerslachtige stemming. Ik kon mijn moeder niet bellen, we hadden geen telefoon. In geval van nood zou ik de kapper (beneden buurman) kunnen bellen maar ik vond dit geen noodgeval.
Wat nu te doen?
Ik wilde niet naar huis zonder de Maggi missie goed afgelegd te hebben. Buiten de winkel liep ik te denken hoe kan ik de situatie kon redden? Na een paar minuten had ik de oplossing gevonden die absoluut zou werken. Ik zal de label verwijderen van de fles met de naam ‘Maggi’. Niemand zal het door hebben dat dit een Maggi flesje is. 

Met de hulp van water dat nog steeds op de stoep lag van een ochtend schrobben en een munt, was het mogelijk om de label volkomen te verwijderen. Het was nu een neutraal flesje.
Terug naar de winkel. De zelfde winkelbediende hielp me weer. Hij keek naar mij met een blik van mogelijke herkenning. Ik vroeg weer om een vulling. Hij accepteerde het flesje, nam een ander blik, en tot mijn grote vreugde begon hij het flesje te vullen. Langzaam plaatste hij het kurkje op het nu gevulde flesje. Ik was enorm blij dat het nu goed gegaan was. De winkelbediende glimlachte zelfs. Langzaam draaide hij de fles om zodat de bodem van het flesje goed te zien was. In duidelijk zichtbare verhoogde glasletters stond het woord "Maggi" De kruidenier, nog steeds glimlachend, keek me aan wachtende voor een verklaring. Ik had geen verklaring, voelde me erg beschamend dat het bedriegen was uit gekomen. De kruidenier gaf me het flesje terug en zei, “Doe dat nooit meer”, nog steeds met een glimlach.
Thuisgekomen vroeg moeder hoe het gegaan was. “Wel, de kruidenier wou eerst het flesje niet vullen maar uiteindelijk deed hij het toch”. Moeder, “Wel, in dat geval zullen we dat nooit niet meer doen”

Ray Renardel de Lavalette -  Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

Lees ook de eerder ingezonden verhalen van Ray:

 

 

 

You have no rights to post comments