|
In de Rijnstraat
stond een beroemde kerk
Op de hoek van de Lek- en de Rijnstraat stond
een kerk, de Thomas van Aquinokerk, die dateerde uit 1925.
Misschien niet zo betoverend mooi als de zeventiende-eeuwse stad, maar toch een
hoogtepunt in de geschiedenis van stedenbouw en architectuur. Het architectonische beeld
van de rivierenbuurt was rustig, vol van harmonie, en waardig. De Thomas van Aquinokerk
was geen meesterwerk, maar het gebouw voegde zich op beschaafde wijze in zijn omgeving.
Het viel niet op, het maakte geen lawaai, het was niet getatoeëerd, het had geen
navel-piercing, en het getuigde evenmin van zinloze rijkdom.
Zelfs vele geboren en getogen Amsterdammers weten waarschijnlijk niet precies over welke
kerk het ging, maar toch kende iedereen, ook miljoenen provincialen, de toren van deze
kerk. Wie per auto via de Utrechtsebrug de stad verliet, of, omgekeerd, de stad inreed,
passeerde deze toren. De stadspoorten, die ene uitgezonderd, zijn al heel lang geleden
verdwenen, namelijk toen onze overgrootouders jong en dynamisch waren, de Utrechtsebrug
zelf is onzichtbaar voor de automobilist, een mooie brug overigens, van voorgespannen
beton, en het begin van de Rijnstraat is hartverwarmend, maar niet imposant. Dan kwam de
toren van de Thomas van Aquinokerk in beeld. Inderdaad, daar begint de stad. We zijn weer
veilig thuis gekomen, of we gaan de wijde wereld tegemoet. Een mooiere markering van een
straathoek was nauwelijks denkbaar. De toren rees op uit het bouwblok, als een gemetselde
schildwacht die het Amsterdamse bewaakte.
De Thomas van Aquinokerk werd gesloopt, om plaats te maken voor appartementen.
Uit: Vrienden van de
Amsterdamse Binnenstad
Laatste blik op een muurschildering van
de Aquinokerk |
