Van Paul (Vlaanderen)
tot Paul (Gellings)
Als kind
luisterde ik al graag naar de radio en dan speciaal de
hoorspelen, waarbij je zo heerlijk weg kon dromen en je bij
voorbeeld in een of ander dorp kon wanen in Engeland,
waar Paul Vlaanderen weer in 'n misdaad verwikkeld was
geraakt en deze probeerde op te lossen, met Ina aan zijn
zijde. Waar de wind altijd om de huizen scheen te waaien,
paarden getrappel en mist nooit schenen te ontbreken,
evenals de dichtvallende deuren.
Ruim negen minuten heb ik zitten luisteren naar het
gesproken feuilleton
"Hardop dromen op
straat" van Paul Gellings en als hij uitverteld is
denk ik bij mij zelf, "ga nou door", maar Paul
luistert niet en het beeld wordt
zwart .
Ik sluit mijn ogen en zie de net voorbij gegleden straten
van de Rivierenbuurt weer voorbij gaan, de Churchill-laan,
de Maasstraat, de Volkerakstraat. Net als vroeger, denk ik
bij mij zelf, alleen nu met beelden er bij.
Als ik mijn ogen nog steviger dichtknijp, komen de huizen
uit mijn jeugd weer tot leven, eerst vaag, maar steeds
duidelijker zie ik ze weer voor mij. Plotseling gaat een van
de deuren open en verschijnt er 'n jongetje in beeld, die
naar mij wenkt. De contouren herken ik toch steeds
duidelijker, tot dat ik duidelijk zie dat ik in de Kromme
Mijdrechtstraat sta, en mijn vriendje Tommie naar mij
zwaait. "Kom, roept hij, ik heb 'n nieuw treinstel, laten we
daar mee gaan spelen. Ik durf mijn ogen niet te openen, bang
als ik ben, om deze beelden te verliezen. Ik haal diep adem
en ruik de verflucht die altijd bij hun thuis hing, omdat
zijn vader schilder was en de daar voor benodigde attributen
altijd in het halletje stonden als je binnen kwam. Als ik
naar binnen wil stappen hoor ik Bennie roepen, "hier in de
Geleenstraat is het veel leuker" en als ik mij omdraai, zie
ik de hoge portieken aan de rechterkant als ik de hoek om
kom vanuit de Maasstraat. Flitsende beelden, waar ik tussen
heen en weer geslingerd word, want ook de Biesboschstraat
met Hennie zie ik langs gaan, evenals de Dintelstraat, net
om de hoek van de Rooseveldtlaan, waar de zuster van mijn
moeder woonde. Zo zit ik zeker 5 minuten lang onbewegelijk
voor mijn P.C., ogen gesloten, terwijl de halve
Rivierenbuurt aan mij voorbij trekt. Vriendjes en
vriendinnen weer tot leven komen, ik hun stemmen weer hoor
en zelfs in de Vechtstraat hoek Trompenburgerstraat een
volgeladen wagen van de Amstelbierbrouwerij zie, met 2 van
die kolossale Belgische paarden er voor, waarvan er een
staat te piesen en het schuimend vocht in de goot loopt, en
waar ik vanuit mijn ooghoeken zie, dat 'n meisje op 2 hoog
er met open mond naar staat te kijken. Tot dat ik de stem
van mijn vrouw hoor, die mij toe roept, "Heeee, dromer wordt
eens wakker en help mij met de boodschappen uit te pakken en
weg te zetten" !!
Plotseling zit ik weer in de tegenwoordige tijd en roep naar
mijn eega, "ja schat, ik kom",
terwijl ik denk, had nog maar even weg gebleven, want
innerlijk had ik nog wel even verder willen dromen.
Nu maar hopen dat Paul vlug met delen 6, 7 en 8 komt.
Ik ben er klaar voor !!
Max.C.van.der.Glas.
februari 2008
|