GASFLES
ONTPLOFT ?
In de jaren eind 50 begin 60 voelde je met oud en nieuw de
spanning altijd oplopen. Zeker onder de jongens, want er was
weer vuurwerk; hoe zwaarder hoe beter.
Ik kreeg toen in die tijd van een zekere Paul die in de
Roosenveltlaan woonde wat vuurwerk om te uit te proberen.
Als ik het beviel mocht ik het kopen.
Die avond gingen mijn vriend Sjoerd en ik naar buiten om het
uit te proberen. Op het grasveldje in de Roerstraat stond
een boom en ik keek naar wat ik had gekregen. Er stond op:
Minimaal 25 meter afstand houden.
Ik dacht ach zal wel meevallen, maar mijn vriend dacht er
anders over. Die zei; “als we het ding aangestoken hebben
hard wegrennen. Hoor”. Ik lachte nog maar las ook dat er een
vertraagde lont aan zat dus ik maakte me niet zo ongerust.
Het vuurwerk was een soort staaf met aan het einden een
touwtje. Ik dacht dat je hem kon ophangen, maar deed dit
niet. Ik legde hem neer tegen een boom en stak de lont aan.
We renden gauw weg en ja, toen die vreselijke knal. Het was
eind december in de avond, de knal was zo hard dat iedereen
voor de ramen stond en we schrokken ons een hoedje.
Sjoerd en ik liepen toen langs de muren naar huis toe want
anders zagen ze ons.
Sjoerd was al thuis en ik liep toen ook naar boven toe.
Boven gekomen liep ik naar binnen toe en raad eens wat me
vader zei!!! “Goh heb jij ook die knal gehoord??”
Zeker een gasfles ergens ontploft en ik antwoordde: “Ja ik
heb het ook gehoord maar durfde niet te zeggen dat ik dat
veroorzaakt had.
De volgende dag gingen Sjoerd en ik weer naar buiten toe, en
zagen tot onze grote verbazing dat de betreffende boom
doormidden was gespleten. We keken elkaar aan en lachten;
“tjonge dat is zwaar vuurwerk.”
We kochten tegelijk van Paul. En we hadden met dat oud en
nieuw de zwaarste knallen van de straat.
Als ik dit zo opschrijf weet ik me te herinneren dat ik
nooit dit aan mijn vader heb verteld hebt, hij leeft allang
niet meer maar ik durfde dit toch niet te vertellen het werd
eens tijd dat ik dit nu wel doe.
Tot de volgende keer.
Leo Roodveldt
l.roodveldt(ad)quicknet.nl
PASJA I
Omdat ik niemand er over hoor dacht ik; hè vergeten !!!
In de jaren 50, 60 en 70 was er in de Maasstraat een heerlijk klein winkeltje. Als je daar
binnenkwam keek je je ogen altijd uit want . . . . . daar was het een echt snoepwinkeltje
waar vele kinderen, net zo als ik, kwamen. Elke dag wel of met je moeder: "Ma gaan we
nog naar PASJA TOE?
Ja", want die had heerlijke en echte duimdrop en vele andere lekkere snoep.
Te veel om op te noemen want Pasja was een begrip voor ons.
Als ik terug denk weet ik haast wel zeker dat iedereen PASJA kende omdat ze zelf daar ook
snoep kochten voor een stuiver en een dubbeltje had je al veel hoor. Zeker zwart op wit en
die heerlijke duimdrop en alle soorten candij groot en klein ook de boterstaafjes waren in
trek die tijd. Ook zoethout was erg in je kon er heerlijk op kauwen.
Ik kan het haast niet geloven dat de kinderen uit zuid dit vergeten zijn.
Dit is zomaar een van verhaaltjes over zuid die ik als kind beleefde.
Volgende keer vertel ik over oud en nieuw en het vele vuurwerk.
En niet vergeten de winter van 1963, en luilak in de Roerstraat waar mevrouw Schenstok,
als ze nog zou leven, ook nog wel herinneringen aan zou hebben.
Tot de volgende keer
Leo Roodveldt
l.roodveldt(ad)quicknet.nl
Terug naar de vorige pagina << |