Ingezonden bijdrage van Leo Roodveldt

Terug naar de vorige pagina <<

 

index ingezonden

Pagina van Leo Roodveldt

GASFLES ONTPLOFT ?

In de jaren eind 50 begin 60 voelde je met oud en nieuw de spanning altijd oplopen. Zeker onder de jongens, want er was weer vuurwerk; hoe zwaarder hoe beter.
Ik kreeg toen in die tijd van een zekere Paul die in de Roosenveltlaan woonde wat vuurwerk om te uit te proberen. Als ik het beviel mocht ik het kopen.
Die avond gingen mijn vriend Sjoerd en ik naar buiten om het uit te proberen. Op het grasveldje in de Roerstraat stond een boom en ik keek naar wat ik had gekregen. Er stond op: Minimaal 25 meter afstand houden.
Ik dacht ach zal wel meevallen, maar mijn vriend dacht er anders over. Die zei; “als we het ding aangestoken hebben hard wegrennen. Hoor”. Ik lachte nog maar las ook dat er een vertraagde lont aan zat dus ik maakte me niet zo ongerust. Het vuurwerk was een soort staaf met aan het einden een touwtje. Ik dacht dat je hem kon ophangen, maar deed dit niet. Ik legde hem neer tegen een boom en stak de lont aan.
We renden gauw weg en ja, toen die vreselijke knal. Het was eind december in de avond, de knal was zo hard dat iedereen voor de ramen stond en we schrokken ons een hoedje.
Sjoerd en ik liepen toen langs de muren naar huis toe want anders zagen ze ons.
Sjoerd was al thuis en ik liep toen ook naar boven toe. Boven gekomen liep ik naar binnen toe en raad eens wat me vader zei!!! “Goh heb jij ook die knal gehoord??”
Zeker een gasfles ergens ontploft en ik antwoordde: “Ja ik heb het ook gehoord maar durfde niet te zeggen dat ik dat veroorzaakt had.
De volgende dag gingen Sjoerd en ik weer naar buiten toe, en zagen tot onze grote verbazing dat de betreffende boom doormidden was gespleten. We keken elkaar aan en lachten; “tjonge dat is zwaar vuurwerk.”
We kochten tegelijk van Paul. En we hadden met dat oud en nieuw de zwaarste knallen van de straat.
Als ik dit zo opschrijf weet ik me te herinneren dat ik nooit dit aan mijn vader heb verteld hebt, hij leeft allang niet meer maar ik durfde dit toch niet te vertellen het werd eens tijd dat ik dit nu wel doe.
Tot de volgende keer.

Leo Roodveldt
l.roodveldt(ad)quicknet.nl

PASJA I

Omdat ik niemand er over hoor dacht ik; hè vergeten !!!
In de jaren 50, 60 en 70 was er in de Maasstraat een heerlijk klein winkeltje. Als je daar binnenkwam keek je je ogen altijd uit want . . . . . daar was het een echt snoepwinkeltje waar vele kinderen, net zo als ik, kwamen. Elke dag wel of met je moeder: "Ma gaan we nog naar PASJA TOE?
Ja", want die had heerlijke en echte duimdrop en vele andere lekkere snoep.
Te veel om op te noemen want Pasja was een begrip voor ons.
Als ik terug denk weet ik haast wel zeker dat iedereen PASJA kende omdat ze zelf daar ook snoep kochten voor een stuiver en een dubbeltje had je al veel hoor. Zeker zwart op wit en die heerlijke duimdrop en alle soorten candij groot en klein ook de boterstaafjes waren in trek die tijd. Ook zoethout was erg in je kon er heerlijk op kauwen.
Ik kan het haast niet geloven dat de kinderen uit zuid dit vergeten zijn.
Dit is zomaar een van verhaaltjes over zuid die ik als kind beleefde.

Volgende keer vertel ik over oud en nieuw en het vele vuurwerk.
En niet vergeten de winter van 1963, en luilak in de Roerstraat waar mevrouw Schenstok, als ze nog zou leven, ook nog wel herinneringen aan zou hebben.

Tot de volgende keer

Leo Roodveldt
l.roodveldt(ad)quicknet.nl

omhoog

Terug naar de vorige pagina <<