Sinds september 2008 heeft hij
onze website ontdekt en heeft sindsdien 15 reacties in het
gastenboek achtergelaten. Genoeg om ze allemaal eens samen
te vatten want ze zeggen inmiddels veel over zijn persoon en
verleden. Hij is in 1935 geboren en opgegroeid in de
Alblasstraat en heeft de oorlog als jong kind meegemaakt en
zat op de Zuiderschool, kortom een pracht aan belevenissen
in . . . . (red.)
REACTIES VAN EEN
TROUWE LEZER
Eenmaal waren
mijn broers en ik in het laatste oorlogsjaar naar de
gaarkeuken geweest, in de 1e v.d.Helststraat. Bij de
teruggang naar huis, net over het Amstelkanaal, vonden wij
bij een boomstronk een boterham met haring.
Het was onbegrijpelijk voor die tijd. Wij aten hem
niet op, maar vraten hem op. Thuis gekomen, stond er een pan
magere soep op de noodkachel. In een huis met tien personen
was dat natuurlijk niets. Iemand stootte het pannetje van de
kachel en de soep viel op de grond. Mijn vader pakte een
lepel en schraapte de soep van de grond in de pan. De soep
smaakte voor die tijd lekker.
Mijn vader,
die vroeg op moest staan, om aan de overkant van het IJ te
werken bij de vroegere NDSM, zag nog fietsende over het
Damrak, hoe gewapende SS-ers op de treeplank staande van de
trams die Joden vervoerde, de mensen die te dicht bij de
tram fietsten wegtrapten met hun gelaarsde poten.
Wanneer je
naar de stadionbuurt wilde vanuit de Alblasstraat, dan ging
je op de fiets in de jaren na de oorlog, via het
Westerscheldeplein, langs de garage
Sieberg, Irenepark en Beatrixpark, Wielingenstraat over de
Bailybrug naar die toen al zo mooie Diepenbrockstraat.
Tegenover die bailybrug stond en staat een groot gebouw,
waarin na de oorlog NSB,ers waren geinterneerd. Over de
Stadionweg kwam je langs het sportterrein rechtsaf op de
Marathonweg, waar zich een Jac. Hermans winkel bevond. De
mooiste herinnering is toch wel het vuurwerk, dat werd
afgestoken waar zich nu de goudkust bevindt. Het vuurwerk
vond plaats, ik dacht 1945,1946 en 1947 t.g.v de verjaardag
van Koningin Wilhelmina eind augustus.
Het verhaal
van Hans Krijl kan ik mij heel goed voor de geest halen. Van
1940 tot 1949 zat ik op de Zuiderschool in de Geulstraat.
Net om de hoek tegenover de Amsterdamse grafische school zat
de kweekschool en daar stonden altijd Duitse soldaten voor.
Deze soldaten waren goedgeefs, maar een vriendje van mij
kreeg thuis ook genadig op z'n donder, vanwege de
soldateninkomsten met z'n kijkdoos.
Ja , die
balletschool in de Zomerdijkstraat, waar ook Jan Wolkers in
woonde, was voor ons twaalf, dertienjarige jongens zeer
interessant. Die school was op de begane grond. De
achterkant was aan de Uiterwaardenstraat. Als wij uit de
Alblasstraat naar school gingen op het Borssenburgerplein
kwamen wij er langs en gingen op fietsen staan om door de
witgekalkte ramen met eventuele kale plekjes in de kalk naar
binnen te turen. Het was opwindend, want je zag
balletdanseressen met blote benen.
Die meneer Heil, die Don Carlos
speelde woonde schuin tegenover ons in de Griftstraat. Wij
woonden in de Alblasstraat. Nooit geweten dat hij dit was.
Tijdens de oorlog liepen mij broer en ik over de zuidelijke
wandelweg en zagen dat er houtkappers aan de gang waren
geweest. Mijn broer zei, zullen we een stammetje meenemen
voor de kachel. Zo gezegd zo gedaan. Het stammetje was ca. 2
mtr. lang en dertig a veertig cm. dik. Wij rolden het voort
met een dikke tak. In de Alblasstraat aangekomen moesten wij
het naar boven zien te krijgen. Dit was behoorlijk zwaar,
waarbij iedereen in de familie mee hielp. Het mooiste was,
dat in de lente aan de stamm takjes met blaadjes kwamen.
Beste Ceesie,
Ja zo noemde ik en velen met mij jou in de Alblasstraat. Wat
hebben wij daar toch heerlijk gespeeld o.a. met Jantje
Groenewoud. Ik zie nog wel eens meer Alblasstraters op deze
site. Groetjes van Paul Mulder
Vanuit de
oorlogsjaren kan ik mij herinneren, dat in de Alblasstraat
de moffen hadden verordonneerd dat de mensen niet voor de
ramen mochten kijken en de ramen gesloten moesten houden.
Gisterenavond bij het bekijken van het bevrijdingsconcert op
de tv. was voor de mensen die in de buurt wonen, hetzelfde
van kracht. Een gotspe?
Tijdens de
laatste oorlogsjaren, stonden er op
de hoek van de Sarphatistraat en de Ceintuurbaan Zwart
handelaren in bonkaarten etc. Mijn vader, die een baard
droeg i.v.m . eczeem liep door die straat toen er een
opstootje was met landwachters. Tegen een van die
landwachters zei mijn vader, vuile landverraaier, waarop hij
een vuistslag in z'n gezicht kreeg.
Tevens kreeg hij een schop onder z.n kont. Zijn gebit
was gebroken. Een week daarop volgend liep mijn vader door
de van Woustraat, Een motor met
zijspan van de moffen kwam hem achterop met een hoge ome met
strepen in de zijspan. De motor
passeerde mijn vader en tegelijk keek de hoge ome achterom
naar mijn vader, het was de vuile landwachter die mijn vader
een vuistslag en schop had verkocht. Mijn vader vloog naar
huis en schoor direct zijn baard af, zo was de bange
situatie in de Rivierenbuurt tijdens de oorlog.
Vandaag 64
jaar geleden werd de Wieringermeer onder water gezet, door
de moffen. Ik ben een man van 73 jaar. Toen de oorlog werd
beëindigd was ik 9 jaar. Tijdens de onderwaterzetting moest
ik vluchten naar Wieringen. Ik was vanuit de
Rivierenbuurt door de Waalkerk uitgezonden naar de
boeren. Nog altijd droom ik van de moffen, dat er weer
gevochten wordt. In de rivierenbuurt heb ik het nodige
gezien van razzia,s en aanhoudingen door landwachters. Uit
de Lekstraat werden Joden weggevoerd met het geweer in de
aanslag. Dat zie je dan als kind. De rivierenbuurt is een
buurt die zwaar heeft geleden onder het moffendom. Op de
ringdijk stonden grote zoeklichten en ieder nacht was het
raak met schieten op de Tommy's,. Ik
meen dat het de Roerstraat was, waar een hele
gevel zwaar beschadigd was. Kinderen van vandaag de
dag maken ander dingen mee, maar ik hoop dat zij nooit een
oorlog mee maken.
Beste mensen,
Wie kent nog het woord "germex".in de oorlogsdagen had Jac
Hermans in de Uiterwaardenstraat een product te koop germex.
Het moest de smaak van pinda,s hebben. Na lange wachtrijen,
eindelijk germex, het smaakte heerlijk. Na de oorlog had
Hermans nog eens een keer germex om nog eens te laten
proeven. U raadt het al, het was smerig. De mens was al weer
op smaak na al die suikerbieten en aardappelschillensoep.
Dit is
tegenwoordig de mentaliteit, breek maar af en zet er maar
een nieuw voor in de plaats. Er
wordt met miljoenen gesmeten. Vandaag de dag mag je
ook niet nostalgisch zijn, want dat zal volgens de deelraad
wel een ziekte zijn. Met het Amstelparkbad ben ik
opgegroeid, wanneer je
's morgens
voor negen uur aanwezig was, hoefde je maar een dubbeltje te
betalen, zeer welkom in een kinderrijk gezin. LAAT STAAN dat
bad er zijn urgentere zaken.
Juist met
deze achter liggende feestdagen, gaan mijn gedachten terug
naar de Waalkerk. Vanaf mijn geboorte in 1935 tot 1958 kwam
ik in deze kerk, onder voorganger Dr.P.G.Kunst. Eenmaal op
een zondag middag preekte hij. Tegenover de preekstoel hing
een klok,waarop de voorgangers konden zien hoe laat het was.
De klok tijdens zijn dienst stond stil, maar dat wist hij
niet. Dus hij preekte en preekte. De mensen werden
ongedurig. Toen hoorde de dominee ineens de torenklok
halfzeven slaan, binnen een mum van tijd was de preek
afgelopen.
In het
Swalmstraatje werd er ook wel eens met de bal gegooid.
Eenmaal kwam het balletje hoog op het dak terecht van het
blok van Het Oosten, drie verdiepingen hoog. Mijn grote
broer van een jaar of 17, 18 jaar vond het zonde. Hij klom
op het kleine huisje van de Fietsenstalling en klom als een
kat langs regenpijpen en waranda's omhoog en kwam zo op het
dak van het grote blok huizen. De Swalmstraat
stond vol met mensen te kijken hoe hij dit fikste. Ik ben er
na 60 jaar altijd nog van onder de indruk.
Beste
redactie, gefeliciteerd met uw
website. Sinds 1963 woon ik in
Purmerend, daarvoor van 1935 tot 1961 in de Alblasstraat.
Het was een heerlijk buurt en vandaar dat ik regelmatig op
Uw site beland. Tussen de Alblasstraat en de Bernissestraat
is een klein straatje en dat heet de Swalmstraat. In mijn
jeugd werd daar geregeld gevoetbald, soms niet ten gerieve
van de buren. Eenmaal is er zelfs een radio-uitzending over
geweest, ik meen eind jaren veertig , dit zal vandaag de dag
wel niet meer gebeuren
Persoonlijk
heb ik als bewoner van de Alblasstraat 27 II van 1935 tot
1961 nooit last gehad van de muur. Ik heb altijd heerlijk
gespeeld met jongens van de RK.kant. Ik was smoorverliefd op
de meisjes van de Groot. Er werd ook altijd gespeeld met
iedereen, protestant ok rk. Heerlijk was de Rivierenbuurt
Paul Mulder - november 2009
paulmu (ad) live.nl
Terug naar de vorige pagina << |