De enige echte Sinterklaas en zwarte Piet
Zondagavond 3 december 1951

We vieren gezamenlijk Sinterklaas bij een familie (de Leeuw?) in de Holendrechtstraat 9 op de 2e etage.

Daaaaaaar wordt aan de deur…. Nou geklopt….er wordt op de deur geramd! En zwarte Piet valt tegelijkertijd met de deur, half op z’n handen lopend, de huiskamer op 2 hoog binnen.
PPPPPPPuhhhhhhh…… Piettttttt! roep ik nadat ik van de schrik bekomen ben. En ik zie dat de hand van Pietermanknecht diep in de Spaanse (Spaanse eigenheimers van groenteman DOP) jutezak verdwijnt en vervolgens met een zwier een lading pepernoten en snoepgoed de kamer in lanceert.
De Sint komt binnen en neemt, onder begeleiding en toezicht van de vrouw des huizes, in de mooiste fauteuil  plaats. Na een goed glas rode wijn en een borrel voor Piet, neemt de Sint het woord en vertelt aan de hand van het dikke rode boek aan de goegemeente hoe het er per persoon qua goed en kwaad voorstaat. Ik schijn redelijk lief te zijn geweest maar krijg wel van de Sint te horen dat ik met luilak geen buitendeuren meer met de knoppen aan elkaar dicht mag binden en dat het me ook niet meer is toegestaan om op 3 hoog aan te bellen en te roepen: Mevrouw heeft u een katje? Neehee? Weg is dan uw matje.
Piet! Ja Sint geef die jongen een paar tikken met de roe en laat hem beloven dat ie het nooit meer doet. Na drie tikken op m’n plusfour beloof ik beterschap.
De Sint strijkt z’n hand over z’n tabberd en ik krijg een pakje uit de zak met cadeaus.

Ik pak het pakje uit en m’n oudere broer Paul begint onbedaarlijk te lachen bij het zien van het voor mij onbekende apparaat. Waarom m’n broer zo lacht weet ik, dan nog niet.

Zie je niks? Zegt Hans Heil me als alle cadeaus door de Sint zijn vergeven.
Watte? vraag ik.
Zie je echt niks? vraagt Hans Heil me nu voor de derde keer.
Nee watte dan? antwoord ik.
Herken je zwarte Piet echt niet?
Nee zeg ik, terwijl ik ja bedoel, want voor mij is het gewoon zwarte Piet.
Nee joh, kijk eens goed, het is je vader en de Sint is mijn vader.
Ik tuur en tuur maar zie met geen mogelijkheid een gelijkenis met m’n vader Joop en me ome Flip.
Oh ja in de klas hoor ik wel af en toe dat de Sint niet echt, maar dat ’t een verklede kerel is.


Maar dat zeggen ze alleen maar om stoer te doen.
Als de Sint, en die weet alles, hunnie der op aanspreekt nou dan doen ze het van angst vast in hunnie der broek en krijgen ze mooi niks van de Sint.
Ik kijk naar de Sint en zie dat de Sint nog een glas rood geserveerd krijgt. Heerlijk! Onderwijl z’n snor afnemend. Zo dat drinkt een stukje makkelijker. En…waar is Piet? denk ik.
Piet komt half afgeschminkt, z’n oren zijn nog zwart, de kamer binnen. En verdomd als het niet waar is, het is m’n vader, echt.
En in de Sint, nu ook ontdaan van mijter, pruik en baard is echt m’n ome Flip. Ja jongen troost m’n moeder me nu het Sintsprookje voor mij voorbij is. Eens moest het er van komen dat we je zouden vertellen dat Sinterklaas niet echt bestaat en meer een soort sprookje is. Oh was het enige wat ik kon uitbrengen. Maar we hebben een verassing voor je. Morgen mag jij, als zwart Pietje met Hans, Oom Flip en nog een heleboel kinderen mee doen met een Sinterklaas optocht en daarna met een Sinterklaasfeest.

Die avond voor het slapen gaan (een koude uitbouw in de tuin) pakte ik het vreemde cadeautje en m’n broer Paul begon me lachend uit te leggen wat het was. Het is een gyroscoop, dat is een soort tol die als je hem opwind en daarna loslaat dan kan ie overal op balanceren zonder te vallen. Kijk hier maar op het doosje, hier op deze foto staat de gyroscoop te balanceren op de rand van een glas.

Ik wond de gyroscoop op, pakte een waterglas en zette het ding op de rand van het glas. Prrrrrrrr en met een klap viel de gyroscoop dwars door het glas heen een hoop splinters achterlatend. M’n broer gierde het uit van het lachen. Wat bleek hij had de gyroscoop een paar jaar daarvoor in z’n schoen gehad, maar nadat hij het ding een paar maal had laten vallen was de as zo krom geworden dat van de geheime gyroscoop niks dan schroot overgebleven was. M’n broer had gewoon bij wijze van grap het ding als extra cadeau voor mij in de zak van de Sint gedaan.

Die nacht droomde ik van m’n komende avonturen als zwarte Piet.
De volgende dag ’s morgens vroeg kregen we morenpakjes aan bij de kledingverhuur winkel op het Sarpahtipark. Daarna in de donkere schmink en vervolgens in optocht door de van Woustraat naar de dansschool aldaar, waar nu een grote beddenzaak is.
In de jaren daarna heb ik samen met Oom Flip Heil, voor mij nog steeds de enig echte Sinterklaas van Amsterdam, zijn zoon Hans en m’n vriendjes nog vele malen als zwarte Piet mogen optreden. Zelfs een keer toen de auto met snoepgoed tijdens een optocht over m’n voet gereden was.

Gelukkig is wel dat de plaats van wijle Oom Flip Heil door een nieuwe Sint is overgenomen. En weet je wat het de laatste tijd met mij is? De Sint komt mij, toen ie naar me zwaaide, zo bekend voor.

Zou ie………?????
Hoop er op z’n verjaardag 5 december achter te komen.

Peter Koghee - 3 december 2010
peterko (at) xs4all.nl

<< terug naar index Peter Koghee <<

Terug naar de vorige pagina <<