Herinneringen aan de Vechtstraat

In 1934 verhuisden mijn ouders naar een nieuwe en pasgebouwde woning in de Vechtstraat. Ik was toen 3 jaar oud en heb daar tot 1960 gewoond. Het was een nieuwe buurt en veel jonge gezinnen namen daar hun intrek.
Mijn zusje, die 2 jaar ouder was dan ik, hadden daar dus al gauw veel vriendjes en vriendinnetjes om mee te spelen en genoten erg van de toen nog ruime omgeving.
De foto laat de Vechtstraat zien uit die tijd. Voor ons huis op nr.106 staat de enige auto,een Fordje, die van een rijke bewoner moet zijn geweest.
Mijn lagere school was de broederschool in de IJsselstraat en ik had daar een heel goede schooltijd, totdat in mei 1940 de oorlog uitbrak. De eerste oorlogsjaren verliepen nog redelijk rustig, maar naarmate de oorlog voortduurde werd onze buurt steeds vaker opgeschrikt door razzia's en veel van onze joodse medebewoners werden weggevoerd door de Duitse bezetter.
De voedselvoorziening werd ook nijpender en vooral tijdens de strenge winter van 1944 werd de situatie voor veel gezinnen rampzalig.
Alles werd er gedaan om aan voedsel en brandstof voor de kachel te komen. Boeren in de omtrek werden afgestroopt en de bomen aan de Zuidelijke Wandelweg vielen ten offer aan zaag en bijl.
Die winter had echter voor ons kinderen toch een positieve kant, want de Amstel en alle sloten eromheen waren dichtgevroren en op onze houten schaatsjes hebben we eindeloos kunnen schaatsen. De scholen waren gesloten en werden alleen geopend om de kinderen te voorzien van wat waterige soep om de ergste honger te bestrijden.
Groot was de vreugde toen eindelijk de oorlog ten einde kwam en wij op de Berlage brug onze Canadese bevrijders konden verwelkomen. Met mijn vriendjes gezeten op een militaire truck reden wij de stad door en wij hadden de mooiste dag van ons nog jonge leven.
Maar ook het normale leven diende zich weer aan. Er moest worden aangepakt, de scholen starten weer met hun lesprogramma's, de straten en huizen gerepareerd, bomen geplant en de buurt kreeg weer een goed aanzien.
De jaren die volgden werd Amsterdam flink uitgebreid, nieuwe buurten onstonden m.n. Nieuw West, later gevolgd door de Bijlmer.
In de Vechtstraat en omgeving veranderde niet zoveel. Natuurlijk verdwenen er veel vertrouwde gezichten uit de buurt en ook de bekende buurtwinkels moesten plaatsmaken voor grotere zaken, wat vaak wel ten koste ging van de gezelligheid in de buurt.
Ik denk daarbij aan de Rijnstraat waar RAF nu een groot deel van deze vroeger zo leuke winkelstraat beheert
Ikzelf verliet de Vechtsraat in 1960 om te gaan wonen in Buitenveldert, maar ik vind mijn oude buurt, als ik er wel eens terugkom erg veranderd. Mijn vertrouwde winkels, zoals de kaasboer. de melkwinkel, de groenteman zijn allen verdwenen evenals alle bekende gezichten van de Vechtstraat. Maar zo gaat dat nu eenmaal, maar de oude straat zal toch altijd in mijn herinnering blijven bestaan

Godfried van der Kruijs, 3 augustus 2004.

Terug naar de vorige pagina <<

Vergroot