Ingezonden bijdragen van Ruud Jansen

Terug naar de vorige pagina <<

 

door Ruud Jansen

WORDT HET DE MOL OF NIET?


Na een maand augustusregen krijgen we eindelijk de zon weer te zien en aangezien de kruidenvoorraad nodig aangevuld moet worden besluiten we om een van de fraaie septemberdagen te gebruiken voor een bezoekje aan de Albert Cuijpmarkt. Lopend, dat wil zeggen, vanaf het begin van de Europaboulevard omdat je daar de auto nog gratis mag neerzetten. Scheelt toch weer 1,10 Euro per uur vergeleken met de parkeerplaatsen onmiddellijk naast de hoofdingang van het Amstelpark.
Het park biedt vanaf die plaats altijd een gesloten indruk en nodigt nauwelijks uit tot een bezoek. Daar kan zelfs het fraaie nieuwe bruggetje dat jammer genoeg van een lullig smal toegangspaadje is voorzien in plaats van een uitwaaierende entree, niets aan veranderen. Rolstoelers kunnen er trouwens helemaal niet over door de boogconstructie en worden verzocht om de hoofdingang of de ingang bij de molen te nemen.
Wij hoeven helemaal niet en vervolgen onze weg richting stad. Vanuit de verte komt het gedempte rumoer van allerlei werkzaamheden ons al tegemoet. Het plein bij de RAI wordt op drastische wijze op de schop genomen. Maar eerst passeren we de oksel zoals ze het noemen, van de oprit naar de snelweg. Daar zijn ze ook aardig aan het graven geweest. Zou het een uitbreiding worden van het park? Nee dus, de vijver is bedoeld om oppervlakte water op te slaan.
Via wat voetgangersonvriendelijke omleidingen arriveren we op de parkeerplaats. Aan de kant waar tot voor ruim een jaar geleden de HTS me vaak met grote letters op de ramen uitnodigde voor een van hun activiteiten ligt nu een troosteloze zandvlakte met stapels betonnen palen en ander bouwpuin. Een paar draglines zijn bezig om een fundering te slopen. Is dit niet de plaats waar dat nieuwe theater van Joop van der Ende moet komen? Ziet er nog niet echt naar uit. Zou de bouw vertraagd zijn? Dat kan zo tegenwoordig. D’r hoeft maar iemand de milieurapportage te vergeten, en je bent verzekerd van een jaar uitstel.
Aan de andere kant, voor de RAI, is een lange schutting neergezet. Daarachter gaan ze dus straks de grond in om een station voor de Noord-Zuidlijn te bouwen. En dat heeft ingrijpende veranderingen voor de omgeving tot gevolg. Het Europaplein is opnieuw ingericht, tijdelijk of voorgoed, en ik moet me even oriënteren om de oversteek te vinden. Stond er niet altijd een rijtje huizen op de hoek van de Rivierenlaan? Inderdaad, dat stond er maar is verdwenen, gesloopt. Een jaar of vijf na afloop van de oorlog gebouwd heeft het al weer plaats moeten maken voor …., ja voor wat? Er wordt me daar wat afgesloopt. Lijkt me een gigantisch stuk kapitaalsvernietiging maar voor dat stukje metro moet alles wijken.
Ik vraag me af hoe ze straks dat ondergrondse stuk in de Scheldestraat gaan maken. Komt die ook jaren open te liggen of gaan ze daar boren? Nu is het er in ieder geval nog druk. Er is een congres in de RAI en omdat het middagpauze is zitten alle terrassen vol met deelnemers die kennelijk een stevige trek aan de ochtendsessie hebben overgehouden. Geuren van Lasagne mengen zich met die van porties steakfrites en uitsmijters. Verleidelijk maar we wandelen verder. Hebben trouwens thuis al een boterhammetje kaas gegeten.
Ik kan niet laten om even de aanbiedingen van het makelaarskantoor te bekijken. Ze hebben weer heel wat leuke pandjes in de aanbieding. Belangstellenden die minder dan 2½ ton hebben te besteden, hebben hier weinig te zoeken. Voor de liefhebbers van een huurwoning staan er twee etages in de Scheldestraat te huur voor een bedrag dat me even met de ogen doet knipperen. Ooit, in de veertiger jaren, bewoonden wij er een etage voor vijftig gulden. Per maand. Daar kwam ook nog een bedrag van een cent of vijftig watergeld bij.
De Ferdinand Bol zucht nog steeds onder de bouw van een metrostation maar de Cuijp is als vanouds druk en gezellig. De mooiste markt van Amsterdam durf ik hier wel te zeggen waar ik als kind al de stalletjes met stripboeken bezocht. Op zoek naar Dick Bos, Spot Morton en kapitein Rob.
Als we een paar uur later via de 2e van der Helststraat weer terugkomen, beladen met geurige kruiden, moeten we in de Maasstraat vlak bij de Rooseveltlaan nog een keertje door het zand omdat ook hier de straat in een woestijn is herschapen. Het is een langdurige operatie die in deze straat wordt uitgevoerd want vorig jaar waren ze een paar honderd meter terug voor de zaak van een nichtje van ons bezig. Ze was er als middenstandster niet blij mee omdat het maanden duurde en veel klanten geen zin hadden om door het zand te baggeren.
Wij wandelen verder en arriveren ten slotte weer op de Europaboulevard waar de platanen bezig zijn om hun bast te verliezen. Grillig gevormde stukken in allerlei tinten groen liggen voor het oprapen en we nemen een stapeltje mee voor thuis. Daar moeten we van de winter wel iets moois van kunnen maken. Kunst van de straat.


Grillig gevormde stukken Platanenbast; Kunst van de straat.

Ik hoop voor de bewoners van de Scheldestraat dat die tunnel straks geboord wordt. Vier vijf jaar de straat open zoals in de Ferdinand Bolstraat, dat kan je die mensen toch niet aandoen.

Ruud Jansen
14 september 2006

<< index Ruud Jansen

Terug naar de vorige pagina <<