Ingezonden bijdrage van Yvonne Fausto - van der Meulen

Terug naar de vorige pagina <<

index ingezonden

Nederland

Pagina van Yvonne Fausto - van der Meulen

BRAND IN DE KRIBBESTRAAT

Graag wil ik op deze prachtige site een beetje uit mijn jeugd in de Kribbestraat vertellen. Ik ben geboren in 1947, het was een strenge winter volgens mijn ouders.
Mijn vader moest de auto, ja die hadden wij al, voor de kraamkliniek bij het Vondelpark, elke keer starten, anders bevroor hij, de auto dan.

Kribbestraat nr.10 ging mijn verdere kindertijd voort. Een hete zomer, dus echt een buitenkind.
En buitenspelen dat kon goed in die tijd, een paar auto's in de straat, dus lekker stoeprandje met de bal, oorlogje verklaren, schipper mag ik overvaren, knikkeren en met de grote kinderen met looie detten in de goot.
Rolschaatsen kon ik als de beste, met van die mooie witte schoenen erop met zo'n stopper van voren, ik ging altijd in het tunneltje bij het eindpunt van lijn 25 die grote en lange stoeptreden af, heerlijk ging dat.
Bij ons op de hoek zat de melkboer en de andere hoek de fietsenstalling van Liebregts, zij kwamen uit Rotterdam en meneer Liebregts had een houten been, dat vonden we eng als kindzijnde, maar we pestten hem evengoed, hij zat dan beneden in de kelder, kwamen wij en riepen dan ..VOLLUK...kwam hij vlug met die treklift naar boven en renden wij weg, gemeen, maar toen erg leuk.

Mijn vader en ik aten elke morgen vla, warme, soms was de melkboer nog niet open maar konden wij dat zo uit de kratten halen, wat uiteraard naderhand werd betaald.
's-Winters was het altijd koud en heel veel sneeuw, dan gingen we met de slee naar de heuvel op de wandelweg, en zomers heerlijk zwemmen in het Mirandabad, elke dag, over het hekje van de Kennedylaan, niet omlopen, en dan voor 15 cent lekker zwemmen.
We mochten wel bij de jongens maar niet omgekeerd, strenge badjuffrouwen die precies wisten of je een diploma had en ik werd iedere keer uit het diepe gefloten, ik ging altijd van hoek tot hoek, dat was ook een mooi spel bij de jongens ..HOEKEN...daar keken wij tegenop.
Dan lekker op de weide, snoep voor 5 cent bij het kioskje en je had weer en pracht dag.
Eén keer of misschien wel vaker brak er een wolkbreuk los en moesten we allemaal naar huis en konden door de straten nog in ons badpak verder want alles was overstroomd, de putten konden het niet aan.
Na het avondeten kwam altijd Ome Toon de ijscoman met zijn bel de straat in, ik zat al te wachten, dan vroeg hij aan mijn moeder heeft ze haar bordje leeg geten en dan kreeg ik een ijsje.
Tot mijn tiende heb ik wel een fietsje gehuurd, dat was in de Uitenwaardenstraat, naast de Joodse bakker en altijd wilde ik een klein fietsje ook toen ik al groter was daar kon ik zo lekker op racen, tegen die man zei ik dan dat het voor mijn kleine broertje was, die ik helemaal niet had, want ik heb nooit broers of zussen gekregen. Hij vond me te groot voor een klein fietsje.

Ook woonde Jan Wolkers vlakbij en ik sta ook nog op een foto met zijn zoon Erik dat was ook een vriendje bij ons uit de straat, zijn vader Jan zagen we ook wel lopen en boodschappen doen, had hij weer een beeld verkocht en dan was het feest natuurlijk met lekkere dingen.
De balletschool waar we boven de rand van het raam uit konden kijken als we op het hekje stonden.
In de Rijnstraat Joco en La Stella van de familie Bertolini, echte Italianen. Hij was aardig en haar vond ik minder, daar gingen we altijd een patatje halen toen ik ouder was, 25 cent MET, ik heb daar ook mijn man leren kennen, een schattige jongen met mooi haar, lieve lach en prachtige tanden, lekker bruin en hij woonde eerst in de Zomerdijkstraat bij de fam. Den Hartog en daarna nog op andere adressen, allemaal in pension, dus dat was niet zo bijzonder met eten en daarna is hij op kamers terecht gekomen in de Lekstraat 136 tegenover de synagoge, daar kon hij lekker zelf koken.
Wij zijn dit jaar in oktober 40 jaar getrouwd en hopen dat leuk te vieren.
Wij gaan nog regelmatig een sentimental tour doen door onze oude buurt. Onze dochter woont in Amsterdam ook in Zuid dus komen er best vaak, maar vinden weinig terug van de oude winkels, wat we jammer vinden want mijn man Mario die kende ook iedereen, de kaasman de slager, de bakker, het was altijd Hallo Mario.
De groenteman op de hoek van de Hunzestraat daar was de dochter ook een vriendin van mij, haar vader poetste de appeltjes altijd zeiden mijn vader en moeder, maar zondags speelde ik haast nooit met haar want dan moest ze een paar keer naar de kerk en dat vonden we minder en mocht ze ook niet fietsen.
O ja de avondwinkel in de Rijnstraat daar kwamen we ook regelmatig, die meneer zei dan altijd,  'dag mevroi'. Hij wou deftig doen volgens mijn moeder, die dingen blijven je altijd bij.
Mijn vriendin woonde op het Victorieplein, die hadden een groot huis en ze had grote broers en zuster al getrouwd, Els.  Zij is lang mijn vriendin geweest, ik zou graag nog wat van haar horen.
Wij hadden ook een leuk huis, al met een douche voor die tijd.......ik had ook een eigen kamer en we hadden een tuin met twee tuinhuizen noemden ze dat, één voor de kolen en de andere was helemaal ingericht, want we hadden vroeger een hulp en die had daar gewoond, maar dat was voor mijn tijd. In dat tuinhuis rook het heel speciaal, een beetje vochtig maar ook eng en dat was een soort schatkamer voor mij.
We hadden een oude buurvrouw met een kat en als we dan een paar weken weg waren geweest dan had de poes in mijn bedje gejongd en vloog ons aan als we de deur open wilde doen. Al   deze herinneringen komen weer boven.
Met mijn derde verjaardag hebben we 's-nachts brand gehad, al mijn speelgoed verbrand en het hele huis uitgebrand.
Wat me ook nog bijblijft is dat we in het midden van de straat een gezin hadden wonen, die vrouw was aan het stofzuigen en deed daarbij de kraan uit en toen kreeg ze een schok en dood en haar man is later uit het raam gesprongen en zelfmoord gepleegd en dat blijft altijd in mijn gedachten. Vaak als ik stofzuig moet ik daar aan denken, zal ook nooit aan de kraan komen als ik stofzuig.
Ik kan nog wel veel meer bedenken, deze mooie site heeft zoveel herinneringen opgeroepen aan een mooie jeugd en een heerlijke buurt, wij zijn in 1965 naar de Zaanstreek vertrokken, maar ik vind het iedere keer weer leuk om mijn buurtje te zien en de verhalen doen mij goed. Ik hoop nog een reactie te krijgen van oude vrienden en voor iedereen veel plezier met de site.

Yvonne Fausto - van der Meulen, 21 juli 2005

E-mail yvonnefausto@upcmail.nl

Lees ook: Zwemmen bij van Heutz >>

Deze digitale gedenksteen is ter nagedachtenis van
het gezin
Zondervan gewoond hebbende Kribbestraat 10 huis
Gegevensbron: www.joodsmonument.nl

Bernhard Zondervan
Johanna Zondervan-Vos
Abraham Theodoor Zondervan
 

omhoog

Terug naar de vorige pagina <<