Karel N.L. Grazell

'de RAP van een rivierenbuurt'

RAP

de rap van een rivierenbuurt
grift en geul en grevelingen,
gaasp en geleen.
ijsel en de oude ijsel,
eems en eendracht, alm en alblas,
holendrecht en swalm.
de rap van elke waterstraat:
uiterwaarden waarden waarden,
slingerbeek schipbeek,
slaak en sloe sloe sloe,
boerenwetering te kort.
kinderdijk en winterdijk en zomerdijk,
maas en rijn,
waal en schelde.
hoendiep reitdiep boterdiep,
moerdijk en molenbeek.
rap van de rivieren,
de rap van de rivieren hier.
roer en regge, roompot, roompot,
berkel, biesbosch en bernisse,
donge, dintel, deurloo,
kribbe-kuinder-krammer,
rap van de rivieren-drammer.
meid-recht, kromme mijdrecht…
merwede en delta.
haringvliet en hunze,
wielingen en klaver:
ave! ave! ave!
zoom en niers en vecht en volkerak,
lek en jeker,
rap van de rivieren,
jeker en lek.
en dan de amstel
plaats van ’t water,
moederwater,
moederwater van de stad.
*
de namen van rivieren waar we wonen
de oevers van huizensteen,
de stroom van asfalt.
kijk waar ik woon,
waar we wij wullie wonen.
kijk, luister, raak aan:
waar ik woon, waar wij ook wonen,
het verleden stroomt met ons mee.
waar wij ook stromen,
waar het asfalt ook stroomt,
het verleden stroomt
als een vermoeden met ons mee.
*
in de roerstraat van m’n verbeelding
loopt anne frank naar de oase snackbar.
tussen de uitrustende auto’s
hoor ik zonder oren:
und wir fahren, und wir fahren,
und wir fahren gegen engeland.
engeland…
buiten m’n dubbelglas
dubbelglas ramen
moeten nu de luidsprekers zijn,
die de koffertjes,
de koffertjes
uit alle deuren roepen.
lopen er angstige mensen over m’n gang?
geen zintuig herkent ze. maar.
maar ze zijn er.
achter de burenmuren denkt presser:
ze hebben, ergens, mijn vrouw geslacht.
god moge haar moordenaars vergeven.
achter m’n gesloten oogleden gaat
duitse taal erger dan glasbakken tekeer.
de oevers zijn van huizensteen
en het verleden stroomt
als een vermoeden met ons mee.
*
ik zie bijna naast de amstelbrug
in het moederwater van de stad
de engel van de droom.
z’n ogen boven vogelhoogte,
z’n haren raken de wolken.
hij staat daar als een butler
en roept de namen, de oude namen
van hen die over de brug
naar onze oevers van huizensteen
willen wandelen:
de heer en mevrouw polak uit bergen-belsen.
mevrouw vrijdag uit theresienstadt.
de heer cohen en dochter uit auschwitz.
de heer en mevrouw zadick uit westerbork.
mevrouw lehmann met pleegkind uit treblinka.
de heer en mevrouw visser uit mauthausen.
mevrouw meier uit ravensbrück –
de engel roept woord na woord
en enzovoort
en wordt het nog gehoord?
*
ai mij, ai ons
er is geen ruimte meer voor hen,
dan tussen deze woorden.
er is geen ruimte meer voor hen,
behalve in somse herinneringen,
in onze schaarse tranen. 

RIP

Karel N.L. Grazell - Stadsdeeldichter ZuiderAmstel