Verhuisd van de Waalstraat naar
Bolestein - Buitenveldert . . . .
Mn verhuizing is nu zon beetje
uitgepakt ik heb wel wat weinig opbergruimte, te weinig. Het stapelt zich dus hier
en daar. Verder is het fraai, beknopt maar fraai wonen hier, en natuurlijk weet ik uit het
verre verleden nog heel wat de weg. Vanmorgen hoorde ik de klokken van de Augustinuskerk
aan de Kalfjeslaan en het was ineens meer dan 70 jaar terug (als kleuter heb ik die kerk
nog zien bouwen).
Ik had zwemles in het open Schinkelbad, eind IJsbaanpad: alleen mn diploma moest ik
in het Amstelparkbad halen, de enige keer dus dat ik er zwom. Ik trachtte nu vanwege het
75-jarig jubileum van het bad een stadsdeelgedicht te maken, maar behalve wat verhaal in
De Avonden van Reve (me min of meer ook verteld door mn dispuutgenoot
sociografiestudent Wouter Wagener, die Maurits werd in Reves boek) kwam er niets in
me als herinnering op. Ik heb het dus maar bij een notitie gelaten (en of het exact de 2e
september was? Simon Vinkenoog schreef me: misschien is de dichterlijke vrijheid wel de
enige vrijheid die we hebben)
Stadsdeelherinnering
Nieuwe Gemeentelijke Zweminrichting - briefkaart
Amstelparkbad / De Mirandabad 1932
2007
(die enige keer dat ik er zwom
afzwom:
september 1939)
Gistermorgen was de oorlog uitgebroken. Alleen op de radio?
En vandaag sprong ik in het zwemwater met een neus vol angst
(want zelfs van de lage plank af was ik bang). Eerst moest ik
zestig meter schoolslaan. Het water was blak, ik trok mn baan
traag met armen open en armen dicht, open en dicht, opendicht.
Vervolgens veertig meter op de rug en met alleen mn benen: de
handen steunend onder mn heupen. Nog langzamer dan traag;
het was geen zwemmen meer, maar gestadig afdrijven naar het
trapje, waar ik uit het water mocht. Een badmeester liep voor
alle zekerheid met me mee: zou ik het wel halen? Ik zag hem in
wit hemd, witte broek en een officiële witte pet boven me gaan:
hij schuifelde. En ik hield een glimlach in, ik voelde me zo zeker,
zo zwemmend goed, alleen, ik had weinig zin me in te spannen.
Tenslotte stond ik op de kant met mijn diploma in de hand. Mn
vader gaf me toen n fonkersnieuwe bagagedrager voor mn fiets.
Ik heb mn levenlang altijd veel gefietst. Maar ook gezwommen?
Karel N.L. Grazell
eerste stadsdeeldichter van ZuiderAmstel
en de 3e van Amsterdam
Nieuwe Gemeentelijke Zweminrichting - briefkaart uit 1933
|