Uitzicht om in te wonen
Vechtdal in verzen
Paul Gellings: Uitzicht om in te wonen, Vechtdal in verzen,
12,50
Nieuwe dichtbundel Paul Gellings ode
aan Vechtdal
door Marion Groenewoud - bron: www.stentor.nl
ZWOLLE - In zijn poëzie stroomden al
eerder rivieren. De IJssel, de Amstel en nu de Vecht. De Zwolse dichter Paul Gellings
(1953) schreef zijn vijfde bundel in opdracht: Uitzicht om in te wonen, Vechtdal in
verzen. Hij gaf het boekje een motto mee van de Chinese dichter Si Shu:
Ontdaan over de kortheid van ons leven/ begeer ik de oneindigheid van de Rivier.
Paul Gellings
foto FRANS PAALMAN
"De Chinezen kunnen een landschap goed
beschrijven weet Gellings. Zij verzanden niet in slappe beschrijvingen. Het zijn
geen ansichtkaarten. Chinese poëzie bevat altijd krachtige, onnadrukkelijke symboliek
over leven en dood. De natuur als medium voor iets anders.
De dichter -en parttime docent Frans- is vertrouwd met het Vechtdal. Mijn vrouw komt
er vandaan en we hebben er tien jaar gekampeerd tot vorig zomer.
"De kinderen zijn groot en willen niet
meer mee. Het was geen hutje-mutje camping maar we hadden genoeg privacy. Ik heb veel op
die plek geschreven. Vijf van zijn gedichten maakte hij naar aanleiding van foto's:
de kassen, de tennisbaan, een moestuin en de vistrap. Een foto is een handvat dat je
los moet laten. Bij dichten gaat het om het innerlijk beeld.
Gellings heeft een fascinatie voor rivieren. Ik heb geschreven over de Amstel als
grimmig water. Ik associeer deze rivier met mijn jeugd en de geschiedenis van
Amsterdam-Zuid. De IJssel zie ik als grens die mijn thuis afbakent van de rest van de
wereld. Het is niet voor niets van oorsprong een verdedigingslinie. De Vecht daarentegen
is lieflijker. Het Vechtdal heeft zachte lijnen; het landschap is leger. Zijn
gedichten ademen dan ook vooral het paradijselijke van dit stuk Overijssel. In al
die decennia is er weinig veranderd. De sfeer uit de jaren dertig heerst nog.
Ommen ligt er prachtig bij en Dalfsen ook, op die rare blauwe brug na. Er is weinig foute
bebouwing. Alleen Hardenberg heeft een lelijk silhouet.
Afgelopen voorjaar nam Gellings afscheid van het Zwols stadsdichterschap en sindsdien
krijgt hij meer opdrachten. Het is zo ongelooflijk moeilijk om poëzie onder de
aandacht te brengen. Mensen kopen niet snel een bundel. De drempel is te hoog. Daarom zijn
opdrachten zoals deze -van woningbouwcorporatie Beter Wonen Vechtdal- voor mij een
uitkomst. |
|
Favoriete plekjes in het
Vechtdal zijn voor Gellings de stuw tussen Rheeze en Diffelen en de kolk bij Haerst. Over
deze laatste schreef hij het gedicht Kolk opgedragen aan schrijver Igor Cornelissen.
Deze kolk is alleen bekend bij locals. Ik heb er veel gezwommen tussen
de waterlelies, samen met mijn vrouw toen we elkaar pas kenden. Het is een liefdesgedicht.
Igor Cornelissen en ik zijn lang bevriend en we praten veel over de liefde.
Een wandeling langs de rivier van Zwolle naar Dalfsen is voor Gellings een mooie manier om
het Vechtdal te beleven. Vanuit de stad kom je in een andere realiteit. Een grote
wijde wereld in een klein land.
Gedicht uit:
Uitzicht om in te wonen
THUIS IN HET
VECHTDAL
In den beginne was alles dakloos, thuisloos,
dit rivierdal niet meer dan een woestenij,
ons leven nog verstopt in diepe klei,
gebied getroffen door een windhoos.
Vandaag naar Hardenberg met de trein
op reis naar een nieuw onderkomen
zag ik het water langzaam stromen
in een dal dat nu zo lieflijk lag te zijn.
Reizen - je doet het altijd naar een thuis
waar je vuur of storm zelf kunt maken,
waar je in slaap valt op een zacht geruis
en droomt zonder verdwaald te raken,
dankzij de zucht van bomen om je huis
en het dak dat je vertrouwd hoort kraken.
Terug naar de vorige pagina << |