214 - Amstelkade 120

Wij woonden op de Amstelkade 120 3hoog. Mijn ouders woonden daar al sinds mei 1942. Elk jaar werd er nabij ons een kind geboren, zoals bij Katholieken gebruikelijk was. Wij gingen naar de Vredeskerk, ook elke ochtend voordat wij naar school gingen.

Buren die ik mij herinner zijn de families Van Der Smagt, Roholl, Van Buren, Mevrouw Salomons, Van Leeuwen, Fransen, Pruim, Basileck, Stolwijk, Van Elk, Wolters en Hut. De bakker op de hoek Amstelkade/Maasstraat altijd de geur van brood en koek. Naar school, gingen de 4 oudste kinderen in de Roerstraat, zo ook ik. Daarna gingen de volgende kinderen naar de Hilligaertstraat school. Ik herinner ik mij op school Fietje Jaburg, Kitty van Lemmen, Truusje Broersen, Marijke Steenman, Josje Bunte en Martje Stolwijk,

In de jaren 50 was Romy Schneider mijn grote ster en haar tegenspeler Karl-Heins Böhm. De sissy films waren mijn idool. Bij de Boekhandel De Roode in de Maasstraat waren van de film ansichtkaarten te koop voor 15 cent. Mijn zakgeld bestond uit 15 cent, maar elke week stond ik bij De Roode op de stoep om een ansichtkaart te kopen. De gehele film had ik na jaren in een plakboek waar ik de vrije woensdagmiddag aan besteedde. Van de Sissy film 1-2-3- heb ik alle kaarten gekocht. Soms kreeg ik voor mijn verjaardag 1 gulden en dat werd snel in kaarten omgezet. Mijn ouders vonden het zonde van het geld. Toen ik op mijn 17de het huis uit ging had ik drie enorme albums. De albums zijn door mijn zussen rap in beslag genomen.

Maar soms kocht ik in de Maasstraat bij Bensdorp, aan de kant van de Roerstraat, dropballen of wijnballen twee voor 5 cent. Aan overkant op de hoek van de Deurloostraat was De Vana, waar ik ooit een snoepje stal. Dat had de Mijnheer van De Vana gezien, op school zijn beklag gedaan. De nonnen van de school waren niet misselijk, ouders gebeld, en met mijn vader moest ik mijn excuus aanbieden bij De Vana. De schaamte voel ik weer nu ik erover schrijf. In de Roerstraat woonde Mw. Pais en als je door het raam gluurde zag je daar beeldige jurken met kant en glitter hangen. In het portiek naast de meisjesschool heb ik ooit vreselijk gehuild. Mijn tenen waren in mijn kaplaarzen zó bevroren tijdens een koude winter van de 50e jaren. De school ging tien minuten voor aanvang open. Altijd wachten. In de Geleenstraat was een balletschool voor, in mijn ogen, grote mensen. Altijd gluurden we door de gordijnen en bewonderden hoe lenig die dames waren. Zwart-op-wit in een punt zak voor 15 cent kocht ik bij "Graatje", een drogist voorbij de Roerstraat in de Maasstraat aan diezelfde kant. Ik ben ooit nog terug geweest bij de school, die werd verbouwd voor appartementen. Je kon zo binnen lopen, de muren waren nog hetzelfde met kleine granietjes. Ik liep beneden door de gang richting gymzaal, waar ik ineens een flits zag, hoe ik vroeger hier door deze gang lipe om melk rond te brengen. Juffrouw Haaker liep op mij toe en vertelde: "Julliëtte de Glas is onder een auto gekomen". Spontaan moest ik weer zo huilen, dat ik mij schaamde voor de bouwvakkers en vluchtte. Hoop wel dat de appartementen mooi geworden zijn.

Zaandam. Francine boers -  fm.buntsma (at) kpnmail.nl

16 januari 2012

 

You have no rights to post comments