Ook van deze auteur zijn/is:

273 - Piet de Dief

Als je niets te vertellen hebt moet je zwijgen, zeiden wijzere mensen dan ik meermalen tegen mij. Dat heb ik, wat “zuid” betreft dan ook langere tijd maar gedaan.

Winkel van De GruijterMaar ja, wijzere mensen zijn als regel oudere mensen en die sterven uit. Die van mij tenminste. Daar heb ik geen last meer van.
Bovendien is het crisis en dat was het in mijn vooroorlogse jeugd ook, Dus dat brengt weer andere herinneringen………. Nou ja, ik machtig U als U leest en oprispingen voelt aankomen te roepen:”bah, bah driewerf bah”. en stante pede te stoppen.
Bent U er nog? Eigen verantwoording,hè?

Tot de talrijke kruideniers (grutters) in die tijd behoorde al AH maar ook een aantal verdwenen grootheden zoals Simon de Wit, Vana, van Amerongen en P de Gruyter. Dit los van de vele kleinere particuliere zaken zoals bij ons om het hoekje op de Stadionweg Stegeman. Verder hadden we in de Jasonstraat de Vana (hoek van Tuyll van Serooskerkenweg. Geen gebrek aan mogelijkheden dus vlakbij, maar van mijn moeder moest ik naar de Gruyter: in de Achillessraat, zeker 10 minuten langer lopen. Ja, enkele reis !

Oranje kassabonPiet de dief was de bijnaam van De Gruyter maar dat terzijde. Het waarom zat bij mijn moeder in de kassabons. Die oranje kassabons. Het is 75 jaar geleden , ik ben veel vergeten nadien, maar de rotbonnen zie ik nog voor me. De Gruyter gaf voor 10 gulden aan bonnen 1 gulden terug! Cash!

Zelfs de slogan ben ik niet vergeten: …
En betere waar
En 10%
Alleen De Gruyter.

Misschien had hij die naam van Piet de Dief niet geheel voor niets, maar hij deelde wel met zijn klanten.
Ik zal me er niet in verdiepen of het een vorm van heling was maar mijn moeder zich aan schuldig maakte. Het was voor een goed doel.Voor ons. Ze spaarde door om tegen het einde van het jaar de beschuitbus, waarin ze de bonnen bewaarde ,open te maken en de bonnen te tellen en te hertellen. Dat waren dan vele guldentjes en die boden extra feestelijke mogelijkheden.. Piet en mijn moeder konden het samen wel vinden.

30 jaar later
Als intern. Expediteurs waren wij “archiecten van het transport” Tot onze relaties behoorde ook Gebr. Blokker, toen nog onder de bezielende leiding van de heer J.Blokker Sr.,

De Gruyter was de boot een beetje aan het missen . Korting, dat wilde mensen wel, maar dan direct. Nix bonnetjes. Via Blokker dacht men kennelijk iets aan non-food te gaan doen, want wij moesten voor onze relatie een of twee wagons goedkope drinkglazen naar Den Bosch Doorsturen. Het was Arcopal kwaliteit, bestemd voor de horeca of (zoals bij Blokker) voor verkoop per stuk. De cartons van 6 glazen waren niet voor detail-verkoop bestemd gewoon openen en weggooien.
Een telefoontje kwam van dhr. Blokker :”volgens de Gruyter waren de dozen glas er met de kolenschap ingegooid, het was een rotzooi en het werd niet gelost.” Blokker nam het zeer serieus, de Gruyter zou een grote relatie kunnen worden. Ik stelde voor er met zijn inkoper heen te gaan om het zo te kunnen beoordelen.

Wij reden naar Den Bosch en inderdaad, het was de verpakking die, doordat van de bovenste laag de deksels van de doosjes tijdens het transport omhoog kwamen. “Het is geen detailverpakking maar met een plakbandje is het te fixen”, zei ik. Dat was kennelijk miszegd. “We zitten niet op Uw theatrale verhaal te wachten” werd mij gezegd. Tja,. ondanks de klandizie van mijn moeder en mijn talrijke malen 20 minuten extra lopen v.v. Die rot Piet.

Als het U interesseert: we hebben het opgelost, de volgende dag reed ik met 3 pakdames (nou…???) van Blokker er heen om de dozen te laten dichtplakken. Mijn aanwezigheid bleek meer dan nuttig, want op het plakband stond :”U winkelt prettig bij Blokker”. Dat heb ik voorkomen. Toen ik dhr. Blokker rapporteerde zei hij: “U kunt me geloven, dat gaan ze me betalen”.
Voor open doel natuurlijk, want in volle bescheidenheid zei ik toen:” dan vindt U het goed dat ik U wel een rekening stuur…” Antwoord`:” maakt U het niet te gek?”

Terugkijkend: de Gruyter, die met z’n rooie rotbonnen  mij uren van mijn jeugd heeft gekost en me zo bejegent bevestigt dat ondank inderdaad ’s werelds loon is.

Ben Okker - 210813
e-mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

You have no rights to post comments